zondagmiddag hoe een van de jongens van
de fam. Iüeerekoper door een Duitse sergeant
uit de 'Groote Villa' achterna gezeten werd
en een paar klappen opliep. Deze joodse(?)
jongen rende al gillend naar huis. Het was in
die tijd dat wij tijdens een dagje Artis door de
'Juden Viertel' van Amsterdam wandelden en
ik voor het eerst daar joden met een gele
Davids-ster zag lopen. De familie KLeerekoper
heb ik kort daarna niet meer gezien.
Wat mij ook bijblijft is, dat wij op een zomer
se avond met een aantal Luftwaffe-soldaten
boven op het duin van de kluft stonden en er
een viertal Engelse vliegtuigen vanuit het
land heel laag over ons heen vlogen richting
Engeland. We zagen de boordschutter achter
in zitten, die 'vrolijk' naar ons zat te wuiven.
Hij had ons zo van het duin kunnen schieten.
En wij, Callantsoger jochies, enthousiast te
rug zwaaien. Die Luftwaffe soldaten stonden
verbouwereerd te kijken.
Dat we in die tijd geen gevaar zagen en met
een aantal jongetjes op een aangespoelde zee
mijn zijn geklommen, die later door de Duit
sers tot ontploffing werd gebracht, heb ik in
een vorig episteltje al vermeld.
Zo ook het verhaal van die Noorse vissers
boot, waaruit wij een scheepsaccu hadden ge
jat (Harry Tielemans en ik). Hoe wij die accu
in het duin hadden verstopt om hem de vol
gende dag met een karretje op te halen en
kennelijk een strandjutter ons spoor had ge
vonden en die accu had meegenomen. Die accu
was de volgende dag namelijk verdwenen.
Verder is mij nog iets bijgebleven. Het was in
het najaar toen er 's avonds bij ruw weer een
aangeschoten Engels vliegtuig een noodlan
ding moest maken. Het toestel kwam buiten
de strekdam ter hoogte van de Seinpost in
zee terecht. Een aantal Callantsogers wilde
die Engelse vliegers redden, maar dat mocht
van de Duitsers niet. Ik weet nog hoe enige
vliegers zichzelf met een rubberbootje heb
ben weten te redden en hoe zij door Duitse
soldaten ondersteund, werden afgevoerd.
In de winter van 1942 mochten wij, dacht ik,
nog op het Zwanenwater schaatsen. Maar dat
staat mij niet meer zo bij. Tijdens het voor
jaar werden de Duitsers steeds strenger en
mocht er zoveel niet meer (kennelijk ging het
aan het Oostfront niet naar wens). Zij hielden
regelmatig aan de noord- en zuidkant van
het dorp legeroefeningen. Wij speelden in die
tijd vaak op de laaggelegen nollen ten zuiden
van de Zeeweg. Daar was het land behoorlijk
drassig en waren wij kikkers aan het pesten.
Daar, ter hoogte van Hotel de Horn, stonden
dennenbomen, naar mijn idee een heel
bos(je). Misschien ook wel sparren. Maar dat
weten de oud-Callantsogers beter dan ik.
Lieve mensen, verbeter mijn verhaal maar.
Op dat drassige land vind je nu de Previnai-
reweg. Ik had toen vanuit het Arendsnest bij
de Tielemansen nooit kunnen bevroeden, dat
ik later daar nog eens een recreatie-plekje
zou krijgen.
In augustus 1942 moesten wij binnen 14 da
gen weg uit het dorp in verband met de aan
leg van de Atlantikwall. Veel zomerhuizen
werden afgebroken en tussen Groote Keeten
en 't Zand weer opgebouwd, waaruit Holly
wood voortkwam. Veel burgers van Callants-
oog en vluchtelingen moesten hun heil er
gens anders zoeken. Wij kwamen terecht in
Alkmaar en wel in een pas gebouwde nieuw
bouwwijk: de Bergerhof.
Na de ontruiming van Callantsoog werden de
contacten tussen de leden van 'Alles sal reg
kom' wat minder, maar toch is die club blij
ven bestaan. In de jaren tachtig hielden zij
twee keer een reünie. En waarom ook niet?
Vanuit deze hoek roep ik alle leden op om
hun herinneringen eens op papier te zetten.
Het maakt niet uit of je een klein verhaal of
een groot verhaal opschrijft. Alles is meege
nomen. Ilc wil jullie verhaal ook wel op de
band komen opnemen. Je kunt je verhaal ook
opsturen naar de redactie van de Cloclc (zie
colofon; red.). Er bestaan van de laatste drie
reünies nog videobanden. Iets voor de His
torische Vereniging van Callantsoog?
P.S. Wat die Noorse vissersboot betreft: dit
was de motorboot 'OTTAR'. Die is op 10 sep
tember 1941 ter hoogte van 'Ja, natuurlijk'
aangespoeld. Aldus onze Zaanse vriend Jan
(GB. Centaurus). Deze schreef een boek over
Engelandvaarders getiteld: 'Achter de horizon
gloort de vrijheid'. Het Noorse verzetsmuse
um kent de geschiedenis van deze Engeland
vaarders. Er waren ongeveer drie Noren met
die boot op weg naar Engeland. Zij werden op
zee door Duitse jachtvliegtuigen onderschept
en beschoten. Een van hen was op slag dood,
een ander behoorlijk gewond. Zij zijn door
een Engelse MTB-boot opgepikt en zijn in Enge
land verder opgeleid voor oorlogshandelin
gen tegen Hitler-Duitsland. De verlaten vis
sersboot is toen in Callantsoog aangespoeld.
