De vader van Neeltje was een van de drijvers
tijdens de jachtpartijen (ook Prins Bernhard
heeft ooit eens deelgenomen) en ook ging hij
mee met hen vissen. En wanneer er gegolfd
werd op de Nollen, dan mochten de kinderen
de golfclubs dragen en soms als de 'Heeren
en Vrouwen' na de thee terug kwamen, kre
gen ze van hen een snoepje.
Er is daar ook een levenslange vriendschap
ontstaan tussen Neeltje en Dirkje Bijdam, een
dienstmeisje, werkzaam voor de familie Del-
court tot Krimpen. Haar vader was jachtop
ziener op het landgoed de Woeste Hoeve' in
Gelderland, dat eigendom was van de familie
Delcourt tot Krimpen. Tijdens hun verblijf in
Callantsoog nam de familie haar eigen perso
neel mee.
Ze herinnert zich dat er een prachtige zwarte
piano in de 'Groote Villa' stond en dat die op
een dag uit het huis werd weggevoerd. Ze
vond het verschrikkelijk.
Aan het eind van de zomer was er op 31
augustus, de verjaardag van koningin Wil-
helmina, de koninginnestoolc. Dat betekende
met z'n allen hout verzamelen en naar de
Seinpost slepen. Als het vuur goed opgestookt
was dan kon je zo ver als het zicht het toeliet,
langs de kustlijn de vuren zien branden.
Daarna kwam de kermis, altijd rond haar ver
jaardag, begin september. Ze had er een hekel
aan als haar vader de ritjes in de draaimolen
vooruit betaalde, terwijl de andere kinderen
een portemonneetje bij zich hadden en zelf
konden betalen.
Na haar schooltijd werd ze de 'knecht' van
haar vader. De veestapel had zich ondertus
sen uitgebreid en ze waren verhuisd naar de
Abbestederweg. Eigenlijk kan ze zich niet
goed meer herinneren wanneer. Wel, dat ze,
toen ze uit huis trouwde, op de boerderij de
'Blokshoeve' aan de Abbestederweg 15 woonde.
De boerderij staat er nog, maar na een brand
in 1932 of 1933 moest hij helemaal herbouwd
worden.
Als de oudste van vijf kinderen en de 'knecht'
van haar vader kon ze pas trouwen toen haar
broer Teun uit dienst kwam. Toen ze onge
veer 20 jaar was leerde ze haar man Pieter
Kooiman kennen, via tante Gré die getrouwd
was met een broer van hem, tijdens het jaar
lijkse Pinksteruitje naar Schoorl. Nee, men
noemde het toen nog geen meidenmarkt. Er
waren wel jongeren die zo laat mogelijk naar
huis gingen of soms de hele nacht wegbleven,
maar zij heeft
nooit de be
hoefte gevoeld
om tegen haar
vaders wil in
te gaan.
Doordat Pieter
in Anna Pau
lowna woon
de, werd er in
hun verkering
stij d heel wat
heen en weer
gereisd. Hij
had een fiets
vanwege zijn
werk voor de
Keuringsdienst
en Callantsoog
hoorde bij zijn
werkterrein,
maar Neeltje moest eerst met de melkwagen
naar 't Zand dan met de boot door het Noord-
Hollands kanaal naar het Westeinde en lo
pend de hele Molenvaart af. Haar vader had
wel een fiets, want ze herinnert zich nog dat
hij op een keer kletsnat thuis kwam, omdat
hij met zijn fiets de sloot in was gereden.
Nadat ze trouwde in 1924 verhuisden zij naar
Anna Paulowna. Een dochter en zoon werden
geboren. Leuke anekdote is dat Burgemeester
Lovink, burgervader van 1917 tot 1920 van
Callantsoog - vanaf 1920 burgervader van An
na Paulowna - ooit eens, toen ze boven op de
hooiwagen zat in Callantsoog, had gezegd:
"Neeltje is mijn vriendinnetje" en jaren later
werd hij haar dochters schoonvader.
De meeste vakanties werden doorgebracht in
Callantsoog. Want zeker in de beginjaren van
haar huwelijk miste ze de zee. Toen in 1942
haar moeder overleed, kwam haar zus Geer
tje, die getrouwd was met Gert Erilcs, op de
boerderij de 'Blokshoeve' wonen. Zelf verhuisde
ze in 1954 naar Bergen, weer dicht bij de
kust, waar we haar anno 2003 opzochten voor
een verhaal over haar jeugdjaren in Cal
lantsoog.
Van de redactie: dankzij dit interview weten we nu
ook wat er in de kelder van Dorpsplein 14 (zie 'de
Clock' jaargang 16, nrs. 3 en 4) werd opgeborgen:
de inmaak! Neeltje herinnert zich vooral de flessen
bramensap die moeder Mooij elk jaar maakte en in
de kelder bewaarde.
Jeugdfoto van Neeltje Mooij
- 53.-
