40 JAAR LEGUIT
In 1937 kocht het echtpaar Vogelzang de win
kel 'De Kleine Winst' van de heer Jan Koe-
gelberg, die het op zijn beurt al als kruide
nierswinkel overgenomen had van Maarten
Hoek, die getrouwd was met Trijntje Vader.
Naast kruidenierswaren verkocht de heer
Vogelzang ook galanterieën, sokken, klom
pen en hengels. In 1942 moest het echtpaar
Vogelzang vanwege de evacuatie Callantsoog
verlaten en is in 't Zand gaan wonen.
Na de oorlog bleek het pand uitgeleefd te zijn
door de Duitsers. Het magazijn is waarschijn
lijk als paardenstal gebruikt. Voor nieuw
bouw werd 1 meter grond extra gekocht van
Siem Koger. De voordeur van het huis kwam
naast de woonkamer. Het keukenraam kwam
aan de zijgevel en keek uit in de keuken van
de buren, n.1. van kapper Schmidt. Echtpaar
Schmidt moest hier wel toestemming voor
geven.
Doordat de heer Vogelzang in 1954 de kruide
nierswaren afstootte, werd het een winkel
voor huishoudelijke artikelen, drogisterij en
fotografie. Aangezien het echtpaar Vogelzang
geen opvolger had, besloten zij de zaak te ver
kopen.
De heer Dick Leguit, zoon van een bakker uit
Schagen, zag de advertentie en fietste er met
zijn vrouw heen om eens poolshoogte te
nemen. De prijs was wat aan de hoge kant,
maar de jaarlijkse omzet maakte veel goed.
Dick ging niet over één nacht ijs en heeft met
zijn schoonvader, die een landbouwmechani-
satiebedrijf had, nog eens zitten rekenen.
Uiteindelijk is de zaak eind 1961 gekocht. Lidy
had ervaring opgedaan in een kantoorboek
handel, dus samen moest het lukken. Toen
kwam de schrik. Alleen middenstandsdiplo
ma was niet voldoende, er moesten ook vak
diploma's zijn. Er werd toch doorgezet en
onder de naam 'Vogelzangs Warenhuis' werd
de winkel op 1 februari 1962 voortgezet. Dick
was toen 26, Lidy 22 en Klaas U/2 jaar oud.
Het was hard werken, want ook de nodige
vakdiploma's moesten worden gehaald. Dick
ging voor 'drogisterij' en Lidy 'speelgoed en
huishoudelijke artikelen'.
In 1963 kwam een andere indeling; de winkel
bleek te klein en om ruimte te creëren, werd
de woonkamer ingericht als souvenirwinkel.
In de keuken werd nu gewoond. Er werden
plannen gemaakt om te verbouwen, een ont
werp was getekend, maar ging niet door,
omdat er in die tijd een bouwstop was. In het
voorjaar 1965 kwam het bericht dat de bouw
vergunning rond was. In september 1965
werd er gesloopt, alleen het pakhuis bleef als
noodoplossing staan voor de verkoop van
laarzen, klompen, enz. Ondertussen waren
de vakdiploma's 'kantoorboekhandel' en
'fotoartikelen' gehaald. Voorjaar 1966 stond
er een nieuwe winkel met woonhuis op de
bovenste etage, welke op 30 maart 1966 door
burgemeester Correljé werd geopend. Het
assortiment was uitgebreid en al gauw bleek
die 90 m2 te klein. Ook het gezin was groter
geworden met Herman, Dick en Peter. Er
werd een nieuw pakhuis achter het bestaan
de gebouwd en het oude pakhuis werd bij de
winkel getrokken. Er was nu 120 m2 winkel
ruimte. Er werd intern steeds verbouwd.
Bijvoorbeeld in de jaren '60 waren de mode
kleuren bruin en oranje. De familie Leguit
sloeg toe. Tien jaar later was het mode om de
plafonds te verlagen en weer was de familie
niet te lui om op de ladder te gaan staan.
Callantsoog groeide en het toerisme nam toe.
In 1976 werd besloten de winkeloppervlakte
wéér te vergroten. Het gezin zocht andere
Muja Blokker
Het is dit jaar 40 jaar geleden, dat de heer Dick Leguit met vrouw Lidy en zoon Klaas naar
Callantsoog kwam om de winkel van de heer en mevrouw Vogelzang over te nemen.
Het pand in de zestiger jaren
-44. -
