LUTTICKDUINEN
Verder, langs het Wieltje rechts en honderd
meter verder een open vlakte: het Luttick-
duin. Met een paar flinke bulten/verhogingen
en, zo voor het oog, 'gewoon erbij horend'.
van de Westerweg stonden ook bunkers, voor
o.a. opslag van munitie, gasmaskers e.d.
Dicht tegen de boerderij waar toen fam.
Bremer woonde (nu fam. Ros) stond een bun
ker waar later nog varkens gehouden
werden.
Ten oosten van eerder genoemd Wiel
tje was een smalle strook met landmij
nen met daarvóór prikkeldraadver
sperring. In en om de bunkers werd er
veel gespeeld door de Callantsoger
jeugd. Totdat de betonnen kolossen in
±1965 gesloopt (door firma Kruk) en
afgevoerd werden. Alleen de funderin
gen heeft men laten liggen. En zoge
zegd: zand erover en ziedaar het ont
staan van die mooie bulten in het zo
fraaie Luttickduin. Dat benodigde
zand haalde men met lciepkarren via
een spoorlijntje uit Abbestee weg. Ik
hoop over dat spoorlijntje alsook over
de landmijnen nog meer te weten te
komen. Zodra dat op papier staat zal
ik het zo spoedig mogelijk bij de
redactie inleveren.
Veel informatie verkregen van Wim
Unk. Zo ook bijgaand fotootje, waarop
hijzelf, een nichtje en z'n vader staan
vereeuwigd boven op een van de bun
kers.
Weinigen zullen echter bevroeden, dat deze
bulten restanten van in de oorlog gebouwde
bunkers zijn. Vier grote en rondom deze di
verse kleinere, waaronder woonbunlcers. Die
grote bunkers, gebouwd in 1940-1941 waren
'aangekleed' als boerderij: schoorstenen, dak
pannen, geschilderde nepramen en het grote
schietgat afgedekt d.m.v. schotten. Alles pri
ma gecamoufleerd. Vanuit één dezer bunkers
kon men een kanon of mitrailleur over een
betonnen pad naar een rond platform rijden
en daar in stelling brengen. Aan de overkant
Jan Mooij
Als je wandelt zie je meer, ruik je meer en ontdek je steeds meer. Nieuwe dingen veranderen. Neem
nou zo'n wandeling vanaf het V.V.V. kantoor richting 'camping Ros'. Eerst links het V.V.V. bosje,
de heide of wat daar tegenwoordig voor doorgaat. In de verte de boerderij van fam. Smit-de Vries,
dochter van tante Pietertje de Vries-Vos, die daar iedere dag door 'haar laantje' liep. "Zijn m'n
boomkes weer niet mooi", placht ze dan te zeggen als de krentenbomen volop in bloei stonden.
Situatieschets van 't Luttickduin, door Jan Mooij
- 58.-
