ZOMAAR EEN FOTO, ZOMAAR EEN HERINNERING Jan Mooij
Allereerst uiteraard het hotel-café-restaurant.
Wat mij persoonlijk 't meest is bijgebleven:
het hotel werd gerund door de familie P. de
Haan. Later nog door de familie B. de Vries,
die daar in de barre winter van '46-'47 z'n
intrek nam.
De brand van bovengenoemd hotel in 1952.
Een luguber gezicht. Toen ik gewekt werd (ik
woonde dus met m'n vader en moeder in het
kleine witte huisje) zag je langs het hele pla
fond vlammetjes dansen in het pikkedonker,
want er was een totale stroomstoring. Zelfs
de sirene van/voor de brandweer deed het
niet. Het was zelfs zo sterk, dat 'buren van de
andere kant' 's morgens de gordijnen opende
den en ze geen 'Ben de Vries' meer zagen. Het
hotel brandde tot de grond toe af.
Nog even het hotel. Op oude foto's, in ieder
geval tot en met 1918 staat het hotel afge
beeld met een puntdak oftewel een zadeldak.
In welk jaar precies e.e.a. is veranderd kon ik
niet achterhalen, maar op een foto uit 1925
staat het hotel afgebeeld met een gebroken
kap (zie foto). Op genoemde plek staat nu een
ijs salon.
De boerderij deed nog echt dienst als boerde
rij De bewoners waren voor mij buurman en
buurvrouw Kater. Een stuk of wat koetjes,
een stukkie grasland/hooiland en een tuintje
en men was de hele dag druk. Melk 's mor
gens in een paar bussen op het karretje en
aan de weg. 's Zomers wat drukker met het
hooi binnenhalen. Ik heb vele uur
tjes vertoefd bij de toen al wat
oudere mensen. Later is 'het spul'
overgegaan aan de familie Jan
Kruit. Er veranderde verder niet
veel. Zo bleef de WC buiten, boven
de gierkelder. En al is de boerderij
in vorm dan niet verdwenen, deze
heeft nu een totaal andere
bestemming gekregen.
Wat ook verdwenen is: de tele-
foonpaal/elelctriciteitspaal. Dat
moet eind jaren '50 gebeurd zijn.
Ik kan me nog herinneren, dat er
bij ons achter, tussen ons huisje
en de boerderij, een nou niet
direct professionele stroomaftalc-
lcing was. Als het regende waren er, vanaf de
porseleinen potjes bij de boerderij tot in ons
huis in het 'achterend', zulke mooie blauw
gele vlammetjes te zien. Dat heeft zo toch
wel langere tijd geduurd, voordat e.e.a. weer
hersteld c.q. vernieuwd was. Blijkbaar waren
het andere vlammetjes dan die van het hotel.
Gelukkig maar, want huisje en boerderij ble
ven zo gespaard.
Tja, wat zo'n fotootje niet naar boven
haalt. Terwijl, toen ik er naar keek, de eerste
ingeving het hek voor het hotel was. Van dat
hek is door de Callantsoger jeugd dankbaar
gebruik gemaakt om er de vreemdste caprio
len op uit te halen. Zo ook door een nu eer
zaam huisvader (naam alleen bij schrijver
dezes bekend) die dacht door op de bovenste
stang van het Constance-helcwerk te lopen de
aandacht te trekken van wie-weet-ilc-veel. Dat
lukte pas toen deze toen nog jongeling in
spreidstand op de stang viel en dat in 'het
kruis' lang niet lekker voelde. De kreet was in
Groote Keeten te horen en had van omstan
ders plotseling alle aandacht. Wat hij op die
manier liever niet had. Gelukkig geen blij
vend letsel, maar ik heb hem nooit meer
stangetje-loop zien doen. Toch wel leuk om
zo'n foto eens te 'ontleden'.
In één van onze vele fotoalbums 'ontdekten' we dit fotootje. Geen uitzonderlijk beeld, zij het dan
dat een paar 'dingen' er niet meer zijn.
P.S. Be vergeet te vermelden, dat 'de voetbal' zich in
het hotel kon/moest verkleden, omdat er op het
voetbalveld geen kleedhokje was. Het voetbalveld
was daar waar nu het Dorpshuis staat.
- 31. -
