Jutterslatijn;
BEL EENS!
Eens op een keer lag het strand vol met var
kens. Ze waren in zakken genaaid en bijna
tweemaal zo groot als onze varkens. Ze roken
lang niet fris meer, maar toch was er nog een
jutter, die vond dat de ham van de toet nog
best te eten was. Om ongelukken te voorko
men zijn de kadavers enkele dagen later op
last van de burgemeester in het zand begra
ven.
Nu we het over varkens hebben schiet me iets
te binnen over een ander groot beest, dat in
aroma verre de meerdere van de varkens was.
Het is nu ongeveer 60 jaar geleden, toen op
een dag het gerucht de ronde deed dat er een
heel groot beest was aangespoeld. Het dier
was wel 30 meter lang en 3 nieter hoog. Een
reuzenhaai of een zeelcakkelobbes? Nee, wist
de schoolmeester, een walvis! Een walvis op
het strand van Callantsoog! Het was of de
radio het bericht had omgeroepen, want al
spoedig kwamen de mensen uit alle dorpen
uit de omtrek van Callantsoog er naar toe.
Enkele pientere Callantsogers zagen de toe
loop van belangstellenden en beraamden
samen een plan. De volgende morgen was de
walvis aan het oog onttrokken door op palen
gespannen dekzeilen. Er was ook een soort
ingang en daarvoor prijkte een bordje met de
woorden: 'Toegang twee stuivers'. Een van de
jutters zat wat onwennig, maar breed glimla
chend aan de kassa. De zaak liep goed. In de
middag kwam er iemand, die met de jacht
wagen heel uit een dorp achter Schagen was
komen rijden. Deze vond de entreeprijs veel
te hoog. "Nou dan blijf je buiten de tent,"
merkte de man aan de kassa op, "kijken kost
geld, ruiken geen cent! Je haalt buiten maar
eens flink je neus op, dan kan je thuis vertel
len, hoe erg een walvis nou wel lcan stinken!"
De walvis is later vakkundig ontleed en het
spek is tot traan verwerkt. Dit laatste is nog
gebeurd in het huisje aan het Dorpsplein
waar u nu vaak het bordje 'Zeepieren te
koop' aantreft.
Het geraamte is naar Artis gezonden, waar u
het tot op de dag van heden nog kunt zien
alleen zien!
Kijk in de kring van
familie, vrienden,
kennissen, collega's
en buren rond.
Laat ze 'De Cloclc' lezen.
Werf een lid!
Is het
bel dan
gelukt,
Wim Zeeman, 0224-581249.
Jacob Vos Pzn.
af
"En stinken meneertje!"
Als oudere mensen aan het vertellen gaan, hebben ze het graag over vroeger. Toen waren er nog
zomers en winters en toen was er op het strand vaak wat te jutten, dat meer dan de moeite
waard was. Soms waren het wel hele scheepsladingen hout, zodat de buurt te klein was om het op
te bergen. Dat was nog eens wat anders dan dat enkele battinkje, dat er tegenwoordig aanspoelt.
En een rare dingen die er toen gevonden werden!
-42. -
