HevUutevUigeHs ccmv Piet Vos 1888-1979
In de crisisjaren gingen wij van een rijke naar
een arme tijd. In de mobilisatie 1939 zijn we
in stilte verloofd. Toen de tweede wereldoor
log uitbrak, werkte ik in Den Helder en daar
na in Wieringen. In 1943 moest ik noodge
dwongen naar Dortmund om te werken voor
de Duitsers tot 20 februari 1944. Toen mocht
ik met verlof, omdat mijn vader was gestor
ven en ik moest familie van twee vrienden
vertellen dat zij waren overleden. Ik ben toen
niet meer terug gegaan en de rest van de oor
log heb ik ondergedoken gezeten. Omdat wij
op het platteland woonden hadden wij geen
honger, maar de bevrijding was een groot
feest. In 1945 zijn wij getrouwd. Het was toen
nog oorlog en wij gingen op de fiets naar
Wieringen, want daar woonde mijn moeder
om te vertellen dat wij moesten trouwen. Wij
wisten dat er onderweg een Duitse comman
dant stond te controleren en daarom trokken
wij allebei dameskleding aan! Een veldwach
ter verbond ons in de echt, mijn vrouw droeg
een donkerblauw mantelpak en ik een jac
quet, ik was toen 28 jaar. Een van mijn groot
ste wensen is in vervulling gegaan: een reis
naar Amerika, naar Los Angeles, de eerste
keer in 1985 samen met onze dochter en
schoonzoon. Later nog een keer samen met
mijn vrouw, wij logeerden bij oude badgasten
van ons. Ilc kijk met veel genoegen op mijn
leven terug, de fanfare, de boerenlcapel (zelf
opgericht) toneel, brandweer, biljartvereni
ging.
Er waren allerlei soorten uitvindingen zoals
telefoon, radio, tv, reis naar de maan, een
harttransplantatie en dat maakte op mij een
grote indruk.
Hoogtepunten waren de geboorten en later
de huwelijken van onze vijf kinderen en het
geboren worden van onze tien kleinkinderen.
En ons veertigjarig huwelijksfeest. Er is een
fijne, goede band met onze kinderen, ze
komen nog dagelijks thuis. Mijn leukste her
inneringen zijn de kerst- en sinterklaasavon
den. Omdat ik een weelcendvader was, kwam
ik altijd vrijdagavond thuis, de kinderen ston
den mij dan op te wachten, want ze wisten,
dat ik dan altijd rolletjes snoep mee had.
Onze eerste kleinzoon is in Duitsland gebo
ren en ik was apetrots. Ilc had ook veel meer
tijd voor mijn kleinkinderen dan voor mijn
eigen kinderen, ik ging vaak met ze wande
len en snoepjes halen. Vaak nam ik ze mee
naar de tuin onder duin, waar allemaal soor
ten groenten groeiden. Elke morgen ging ik
daar naar toe en plukte groenten voor de he
le familie. Grote waarde hecht ik aan eerlijk
heid tegenover elkaar. De sociale voorzienin
gen zijn nu veel beter dan vroeger en er is
ook meer werk, maar vroeger hielpen de
mensen elkaar meer met gesloten portemon
nee. De criminaliteit baart mij zorgen. Verder
hoop ik dat mijn kleinkinderen zich een
goede plaats in de maatschappij verwerven.
Ilc vond het leuk om aan dit werkstuk mee te
werken, dan kunnen anderen ook eens kijken
hoe wij vroeger hebben geleefd.
Door de vooruitziende blik van burgemeester
Lovinlc danken wij de tot standlcoming van de
Duinweg. Op een B. en W. vergadering vertel
de hij dat hij gehoord had dat ze in Den Hel
der van plan waren een nieuwe weg te maken
langs het duin, zo aansluitend op Juliana-
dorp. Nou was bij die weg ook de polder Koe
gras betrokken. Hij heeft zich toen in verbin
ding gesteld met Den Helder. Op een goeie
dag raakten we voor een bespreking naar het
gemeentehuis van Den Helder. Daar was ook
het polderbestuur van Koegras. Onderwerp
van gesprek: stuk weg tussen Julianadorp
(aan Zee) en Callantsoog.
Nou was het niet zo dat wij die weg langs het
duin konden betalen en daarom probeerden
we of Den Helder en Koegras ook een deel
konden betalen. Het was niet zo dat het een,
twee, drie voor elkaar was, maar de gang zat
er toch in. De heer Lovinlc is in 1920 naar An
na Paulowna vertrokken, maar burgemeester
Koster heeft de zaak verder in het reine ge
bracht en zo kregen we met steun van de een
en de ander een mooie weg langs het duin.
Op 23 April 1924 beleefden wij de opening
hiervan en hebben we aan het begin van ons
dorp een grote erepoort gezet.
Hij werd geboren in 1888 als zoon van Grietje Louw en Jacob Vos. Hij was één van de 16 kinderen
die zijn moeder ter wereld had gebracht. Hoe hij leefde en werkte heeft hij in 179 'herinneringen'
opgeschreven. Hier volgt er een van.
- 58.-
