't Sluisjes
Bij diezelfde buurvrouw Ra
ven was 't altijd gezellig, ze
lachte veel en kon heerlijk
haardkoeken bakken. Dat
zijn ronde platte broodjes
van brooddeeg. Van dat
deeg maakte men een soort
bal, net als van gehakt, die
maakte je plat en beide
kanten even in een bord
meel en dan bakken op het
kolenfornuis of op de plat-
tebuiskachel. Heerlijk als ze
warm waren met boerenboter en suiker,
stroop of kaas. Ook schonk zij veel koffie uit
aan mensen die aan huis kwamen te venten
met brood, de bakker, kruidenier, slager,
groenteboer, de post en de mensen die aan de
wegen werkten. Ze had een doos met oude
schoenen en als het 's winters ging vriezen
en we konden schaatsen, gingen de kinderen
uit de buurt schoenen passen bij buurvrouw
Raven en was er voor iedereen wel een goede
maat te vinden.
In het witte lange huisje van Baken hebben
heel veel verschillende mensen gewoond en
altijd twee gezinnen en dikwijls grote ge
zinnen. Toen was het helemaal niet zo mooi
en alles heel klein en sober. Nadat de familie
Baken het gekocht heeft in de jaren '50 heb
ben zij het mooi opgeknapt. Vader Jaap Baken
was veeverloskundige en zoon Adriaan is
hem opgevolgd. Ze hebben beiden heel wat
moeilijke bevallingen bij koeien en schapen
tot een goed einde gebracht.
Nu kan men nog het Noord-Hollands Kanaal
afsluiten van 't polderwater, maar er kan niet
meer worden geschut. Al vóór 1920 was de
familie Raven sluiswachter en tevens wegwer
ker. Piet Veeter, de timmerman en de fa.
Jimmink waren de oudste generatie, die er
woonden en er bleven tot het einde van hun
leven. Alleen Cor Jimmink heeft zijn laatste
jaren doorgebracht in het rusthuis te Cal
lantsoog.
Het was een heel andere tijd. Geen elektrisch,
geen waterleiding en geen telefoon, niks van
dat alles. Buurman Raven werkte bij de pol
der 'het Koegras' en zijn zoon Warmer, we
noemden hem altijd Warretje Tet, hoe we aan
die naam kwamen mag Joost weten, heeft dat
ook nog een poos gedaan. Maar zo ongeveer
in 1958 kwam de fam. Schut in hun huisje
wonen en ging Raven een paar huisjes verder
op richting Westeinde wonen. De w.c. of plee
(van die kleine huisjes) stond een stuk van
huis boven de sloot, wat in de winter geen
pretje was. Daarom werd 's nachts meestal de
po gebruikt en zo was dat bij iedereen. Wat
wonen we nu dan toch lekker in onze ver
warmde huizen. Gelukkig
is later een nieuw huisje
daar gebouwd door de pol
der Koegras en dat wordt
nu bewoond door de fam.
Manshanden uit Den Hel
der. Deze familie heeft het
onherkenbaar veranderd.
G. Smit-Jimmink enA. Vriesjimmink
't Sluisje: het uiterste puntje van Callantsoog aan de Callantsogervaart en het Noord-Hollands
Kanaal. Het gehucht 't Sluisje heeft z'n naam te danken aan het sluisje dat onder de Rijksweg
doorloopt en open en dicht kan, zoals men verwachten mag van een waterweg. Tevens werden in
de sluis de boten geschut die vroeger vanuit het Noord-Hollands Kanaal de polder het Koegras bin
nen voeren en andersom.
1922: v.l.n.r. dochter Greta Veeter (later getrouwd
met D. de Boer), zijn vrouw Neeltje Veeter-Prins, zoon
Jan Veeter, Pieter Veeter zelf en een werknemer.
-33.-
