Hij was groter dan ik. Dat venten ging met de
auto. De verkoop liep zo best, dat ik na een
maand een nieuwe auto kreeg. De verkering
in Callantsoog ging niet zo best. In Wie-
ringerwaard was nl. een familie die twee
dochters had. De oudste had verkering en
daar wou Nelis de knecht aldoor mee uit,
maar dat lukte niet zo best. Toen was het met
mij zo, dat wat je niet kon krijgen, wou je
juist hebben. Je had met dat venten altijd wel
een huisje, waar je dan ook meestal wel een
tijdje bleef praten. Nou, haar moeder kon dat
ook heel best en zo begon het eigenlijk.
Grietje, want zo heette ze, diende bij een
boer daar ook in Wieringerwaard en na de
middag kwam ze thuis. Nou had ik haar wel
eens een paar keer gezien, maar ze lag ook
wel vaak uit te rusten, omdat ze niet zo sterk
was. Nou had ik al gehoord dat ze verkering
had en volgens haar moeder ook heel serieus.
Nou, ik had ook al twee jaar verkering, hoe
wel het bij mij dan weer uit en dan weer aan
was.
Maar op een goede keer moest ze naar de
kapper in Kolhorn en het waaide nogal hard.
Ze had wel een paar keer geknipoogd, dus ik
dacht: "Niet geschoten is altijd mis" en zei:
"Weet je wat, het waait zo erg dat ik je wel
even naar de kapper zal brengen met de
auto." Dat is toen gebeurd en daar hebben we
toen eigenlijk zomaar een beetje serieus met
elkaar zitten te praten over onze verkering.
Want tja, die duurde al twee jaar en daar was
eigenlijk niets aan te doen, maar we hebben
toch maar met een zoentje afscheid geno
men. Nadien werd die besteller weer beter en
raakte ik naar Anna Paulowna-polder. Ilc
kwam daar op een sneldienst met een vracht
wagen met aanhangwagen. Ilc moest 's mor
gens om 7 uur vanaf Kleine Sluis naar Win
kel, daar kisten met brood en boodschappen
laden en om 9 uur vertrekken naar Mid
denmeer. Vandaar naar Wieringen en verder
naar v. Ewijclcsluis, Kleine Sluis, over Wie
ringerwaard naar het Jodenkamp in de
Wieringermeer, waar ik voor 11 uur moest
wezen. Ilc was in Kleine Sluis in de kost bij
familie de Waal. Het waren bejaarde mensen
en ik had nog nooit zo'n best kosthuis gehad.
Nadat ik alle spullen had rondgebracht
moest ik nog een venterswijlc in de polder
verzorgen en dan was ik ongeveer 's avonds
om een uur of tien klaar. Maar toen verdien
de ik ook 35 gulden per week en dat was toen
een hoop geld. Hoewel ik het druk had met
mijn werk, Icon ik dat meisje uit Wie
ringerwaard niet vergeten. Ilc reed er elke
morgen doorheen naar Winkel. Op zekere
morgen, ja hoor, daar stond ze naast haar
fiets met een lekke band. We hebben toen
maar besloten, dat ik zondag maar op de kof
fie moest komen.
De bezorger uit de polder werd ook weer
beter en ik verhuisde naar Middenmeer en
daarna naar Wieringen. Daar moest ik weer
bezorgen met paard en wagen en tevens in de
kost blijven, nou daar was het heel gezellig.
Dat was bij Jb. Mooi en Geert en daar was ook
nog een knecht in de kost. Ze hadden één
dochter. Het was in die tijd, dat daar nog een
wielerbaan was. Op woensdagmiddag waren
er wedstrijden en daar gingen we elke woens
dag naar toe. Venten declen we dan maar
niet, want heel Wieringen was naar de baan
en dan moest je de volgende dag kunnen
meepraten over de wedstrijd. Grietje en ik
hadden in die tussentijd al een paar maan
den verkering, toen het bestuur van de
Coöperatie besloten had dat ik, wanneer ik
wou trouwen, wel filiaalhouder worden kon
in de winkel in Ewijclcsluis. Daar hadden we
toch nog geen zin in, dus dat ging toen maar
niet door. Ilc heb mijn ontslag genomen en
mijn borgstelling van 300 gulden opgenomen
en ben weggegaan. In die tussentijd was mijn
moeder overleden en mijn vader was in
Petten gaan wonen. Hij had het huis verkocht
aan de Coöperatie. Dat was in 1936. Ilc had
dus fl. 300,00 en kon in de kost komen bij
Dirk Vos.
Eerst ben ik
in de ma
nufacturen
gegaan,
maar ik
was kleu
renblind en
had er ook
geen ver
stand van.
Dat ging
dus niet en
de verlce- Dameshemden en -onderbroeken
ring raakte van pDma kwaliteit...
ook nog uit.
Ilc was ook nog een paar weken ziek. Toen ik
weer beter was, had ik nog 30 gulden. Om te
beginnen ging ik maar eens naar Den Helder
en kocht ik op de Kanaalweg bij Ome Kees, de
-45.-
