Ome Arie
Oosterparkstraat. Er was een zoon van 18 jaar
en daar ben ilc toen mee de stad in geweest.
Eerst naar het Rijksmuseum en toen door de
Kalverstraat naar de bioscoop Tuchinski. Dat
was een belevenis!
Het was in de tijd, dat de radio zijn intrede
deed. Pronk, de kapper, had een zelfgebouwd
radiotoestel en dat kocht mijn vader. Het was
er een met spoelen, 1 vaste in het midden en
2 losse aan de kant, die kon je dan heen en
weer halen. Zo moest je dan de stations zoe
ken, maar het gierde dan geweldig, ook bij de
buren in de radio.
Nou had eerst Burgemeester Breebaard, die
woonde naast ons, geen radio. Eerst ging dat
dus nog wel, maar na een half jaar kwam
daar ook een toestel. Die kwam van de fa
briek en was dus veel duurder. Zat Burge
meester Breebaart dan 's avonds naar een
hoorspel te luisteren en Vader was stations
aan het zoeken. Gieren en fluiten dat ding,
uren achter elkaar, want hij was er mooi zoet
mee. Nou dat liep natuurlijk vast. Ze kregen
de grootste ruzie, want hij hield zich nooit
stil. Maar ja, goeie raad was duur en er moest
dan toch maar een antenne op het dak
komen. Er waren er al 4 in huis, maar dat
was zeker niet genoeg. Vader had zeker een
beetje hoogtevrees, want hij had al een paar
keer omhoog gekeken.
Op een dag pakte hij de ladder, gooide wat
ijzerdraad en isolatoren over zijn schouder
en daar ging hij. Ik zie het nog gebeuren,
want naar boven gaat het nog wel, maar je
moet niet naar beneden kijken. Hij was zowat
halfweg en toen dorst hij niet meer voor-
noch achteruit. Hij maar roepen totdat
Adriaan Vader kwam en hem maar naar
beneden heeft gehaald.
Nel Rentenaar-Bakker
Hai kon dinge, die een aar niet kon. En de
grooste kunst was wel dat ie oizer lcnippe
kon, zomaar met z'n blote vingers. Zo gauw
as ie weer deres kwam, den stinge de joos al
bai z'n kniese te bedelen of ie nag eres
oizer lcnippe wou.
Om de spanning een beetje te rekken,
zee ie den eerst dat ie oigenlijk nag
een beetje louf was, 't was ok zulc
zweer werk, dus den most ie goed uit
rust weze.
De joos mochte de stukkies oizer gerust goed
belcoilce. Wat genoot ie den van die verbaasde
snoetjes, zelf kon ie 'r ok nooit genog van
lcroige.
't Is allegaar al heel lang leden,
maar zo'n man as ome Arie vergeet
je toch nooit!
Maar eflces ternei gaf ie den maar weer
toe en kon de grote kunst beginne.
Eerst gong ie z'n vingers sloipe op
de slcaft van z'n kous, wat een selcu-
rig werkje was. Den pakte hai een
plat endje oizer uit z'n diezelc (de
joos zagge vanzelf niet dat ie twei end
jes had).
En den begon ie te knippen. De joos
stinge d'r met hullie neus boven op.
Nei veul gestèn en malle gezichte trek
ken, had ome Arie 't weer klaar
speuld, oor.
As ome Arie bai oos kwam, den was 'tfeist. Wat kon die vertelle! Hai was overal weest en hai kon
ok alles. Zo gek kon je 't niet prakkezere, maar hai wist overal reid op. Hai had een hele zood
aventure beleefd, maar dat ie de meiste uit z'n duim zoog, deer hadde kloine Klaas en Dirk gien
erg in. 't Was in alle gevalle wel bar spannend!
VcX
- 25. -