Ilc had hem helemaal ingezeept, z'n voor
hoofd, zijn ogen en zijn neus. Nou toen was
het wel mooi en ik aan de loop. Toen ik 's
avonds thuis kwam, was het niet best, maar
het scheren was van de baan.
Op een middag kwam Gertje Boekei, een
kameraadje van me en die moest zijn haar
laten knippen, dat kostte toen een dubbeltje.
Maar nou had zijn opa een kruideniers win
keltje. Gert dacht, als ik er nou vijf centen
van versnoep, dan doe ik in plaats van dat
dubbeltje een stuivertje in mijn zakdoek. Zo
gezegd, zo gedaan. Gert in de stoel en voordat
mijn vader dan begon te knippen, spoelde hij
meestal de tondeuse uit in het peterolievat
en dat gebeurde toen ook. Maar ja, Gert zat
toch niet zo rustig. Hij zei: "Moet je ook een
toffie?" Meteen viel zijn zakdoek uit z'n zak.
Dat zag mijn vader en hij zei: "Zit het geld in
je zakdoek, geef het dan alvast maar hier."
Nou er zat natuurlijk een stuivertje in, maar
Vader zei nog niks en begon meteen te knip
pen. Hij knipte de eerste helft vanaf het
kruintje tot zijn neus en hij zei: "Het is
klaar." Maar Gert zei: "En die ande
re helft dan?" Mijn vader zei: "Ga
eerst maar weer naar huis om nog
een stuiver, dan knippen we de
rest er ook af." vgSSfi:
Ook ging ik wel eens mee naar
Schagen op de fiets naar de markt I .GSpl
en dan naar Brantenaar in de
Nieuwstraat, die had daar een loge-
ment, dat was een z.g. Pension
voor Marskramers. Die ruilden dan vaak op
het platteland en bij de boeren antiek in en
dan kocht Vader dat weer van hun en dan
verkocht hij dat weer door. Ook gingen we op
de fiets naar Den Helder en dan kochten we
een hele emmer vol panharing voor een dub
beltje. Dan bakte Moeder die en kookte ze
een pan met rijst erbij. Ze bakte ook vaak
haardlcoelcen en dan met stroop, dat was ook
erg lekker.
Wanneer het slecht weer was, speelden we
vaak bij ons op de dors, daar hadden we veel
ruimte. Vaak met de buurjongens en -meisjes
Klaas, Mina en Jannie Baken, dat waren onze
overburen en Jacob en Aafje Vos, onze naaste
buren. En Gert Boekei was mijn vriendje, die
woonde aan het andere eind van Callantsoog.
Toen ik 12 jaar was, kwam ik van school af. Ilc
had alle klassen met succes doorgelopen en
was wel een vlijtige leerling geweest. Twaalf
jaar en van school, wat moest je gaan doen.
Naast ons woonde P. Breed en die had een
fietsenmakerij en tevens een taxi. Ilc kwam
daar vaak en was gek op auto's en kon, toen
ik 13 jaar was al autorijden. Firma Daalder
was aannemer van het onderhoud van de
kust en ik kon bij hem komen te helmplan-
ten voor 11 gulden per week. Dan moest ik
alle dagen fietsen van Callantsoog naar Huis
duinen en daar was ik veel te licht voor, want
ik was klein en mager. Jan Eikel was bakker
en haalde zijn brood uit Schagen. Dat werd
toen mijn eerste baas. Vier keer in de week
naar Schagen. 's Morgens om 7 uur met lcet
en wagen, weer of geen weer voor fl. 2,50 per
week. 's Middags brood venten naar Groote
Keeten. Na 2 jaar, ik was toen 14 jaar, kwam
ik voor 4 gulden per week bij Coöperatie De
Tijdgeest van Winkel bij J. Johannes. Daar heb
ik 4 jaar gewerkt en verdiende op 't laatst 8
gulden.
Bij de Coöperatie moest ik 's morgens om 9
uur lopend naar de Kluft van Govers, dan
kwam Jo Johannes met de auto met brood en
kruidenierswaren.
perdijlc. Dan naar"
de Uitlandse weg
en terug naar Callantsoog.
Toen ik 13 jaar was kwam ik bij het fanfare
korps, dat was weer eens wat anders, 's
Avonds repetitie en in de pauze De Buurt op.
Op een keer toen de muzikanten in de pauze
buiten stonden te roken en te praten, bleef ik
met een paar kameraden binnen. Op een
stoel lag de trombone van Cor Kater. Klaas
Baken en ik pakten de hoorn en stopten er
een rooie zakdoek in. Toen de pauze om was,
begonnen we weer te spelen en Cor maar bla
zen, maar er kwam geen geluid uit. De direc
teur sloeg halverwege af en zei: "Het stemt
helemaal niet, elk apart blazen." En ja hoor,
daar kwam de zakdoek eruit. Ze vonden het
allemaal prachtig en moesten hartelijk
lachen. Vooral Jb. Mooij, bijgenaamd Japie
Schilp, liepen de tranen over de wangen.
Klaas Baken zei: "Die pakken we over een
paar weken wel, als dit vergeten is."
-23.-
