Efkes gloimen
Rectificatie
Lammie de Ruiter
Nel Renten a ar-Bakker
werd 75 jaar geleden
geboren in St. Maar-
tensvlotbrug. Ze ging
naar school in Bur-
gerbrug. Lopend over
een paardenpadje
moest ze helemaal
van Zijpersluis, waar
het gezin Bakker in
middels woonde,
naar school.
Thuis was het erg
gezellig. Een groot gezin (Nel had 3 broers en
2 zussen) waar heel veel kon. Zo ging de hele
familie, vader en moeder incluis, dansen in
hun eigen kelder. Een neef speelde op de
accordeon en vrienden en familie konden zo
inhaken. Vooral vader zat altijd vol grapjes.
Hij zong hele liedjes zelfs achterstevoren. Nel
vond dat prachtig en had de lcunst ook al
gauw onder de knie. Zelfs nu nog weet ze
moeiteloos een Sinterklaasliedje te zingen
met volkomen omgedraaide zinnen.
Zou dat het begin geweest zijn van haar
schrijftalent? Nel weet het niet, maar ze
vindt het wel erg jammer, dat haar ouders al
overleden waren toen ze begon te schrijven.
Ze hebben dus nooit geweten van het talent
van hun dochter.
Na haar huwelijk met Diclc Rentenaar uit
Schagerbrug vertrok het echtpaar naar Den
Haag, waarna ze via Hoogwoud naar het
zogenaamde Friese Haagje (Heerenveen) ver
huisden. Daar werd zoon Evert geboren. Na 3
jaar verhuisden ze naar Sneelc waar ze 14 jaar
woonden. Haar man, inmiddels directeur van
de gemeentereiniging, stond in '77 voor de
keus: meegaan in de fusie met gemeentewer
ken of op wachtgeld. Nou, dat was niet moei
lijk, dat werd wachtgeld. Maar dan wel terug
naar Noord-Holland, want dat bleef toch trek
ken!
Toen ze dan ook de eerste nacht in
Callantsoog sliepen was 't zoals ze het zelf
noemt: "alsof we thuiskwamen."
Rond die tijd begon ze ook pas met het
opschrijven van allerlei anekdotes en verhaal
tjes die ze al eens gehoord had of die ze zelf
beleefd had. In 'de Clock' van juni 1999 bij
voorbeeld staat het verhaal van Cor en Afie
en de verloren bril. Dat waren dus niet Cor
en Afie maar Diclc en Nel!
Het juiste gebruik van het Westfries leerde
Nel van meester Langedijlc uit Spanbroek. Hij
schreef ook een aantal boekjes over hoe het
allemaal hoort, o.a. 'Hé, is dat Westfries'.
Het echtpaar Rentenaar ging in 1991 wonen
op Goeree, een fijn plekje, met leuke buren.
Helaas overleed in 1993 haar man Diclc, zodat
ze er nu al weer 7 jaar alleen woont.
Op bezoek bij Nel Rentenaar-Balclcer, onder 't
genot van een heerlijk kopje koffie, lcomen
heel gemakkelijk nog meer belevenissen
boven. Misschien worden ze nog eens opge
schreven, al geeft ze de laatste jaren de voor
keur aan korte, 4-regelige, gedichtjes. Ze gaan
altijd over dieren en getuigen van veel
humor. Een torenvalk met hoogtevrees, een
lcwattende lama, een ballcenbrijende ezelin,
alle dieren komen wel eens aan de beurt. En
't is gek, ze komen zomaar bovendrijven en
dan ook nog vaak 's nachts. Ze staat dan
maar even op om het op te schrijven, want de
volgende ochtend ben je 't toch weer een
beetje kwijt. Er staan nu al meer dan 200 op
papier!
De redalctie van 'De Clock' mag uit een hele
voorraad prachtige verhaaltjes, die allemaal
waar gebeurd zijn, putten. Een aantal bent u
al tegengekomen, en de komende tijd zult u
regelmatig een stukje van haar hand kunnen
vinden. De tekeningen erbij worden verzorgd
door Co van Stee.
In het vorige nummer van 'De Clock' is helaas een foutje geslopen. Bij de foto van de
schoolklas staat o.a. de naam: Piet Bijvoet. Dit moet zijn: Gert Bijvoet
Dat is de titel van het boekje van Nel Rentenaar-Bakker, dat zo'n 20 jaar geleden uitkwam. Ze had
't "zomaar es geprobeerd" of er een uitgever bereid was het uit te geven. Het ziet er prachtig uit,
met op de omslag een tekening van 2 van haar broertjes en ze is er met recht trots op.
- 31.-
