voor Thijs bedoeld, tegen de kin van Van
Scheijen kwam, het bloedde hevig en in de
ontstane consternatie werd Thijs snel de deur
uitgewerkt. Maar de andere ochtend, op zon
dag, kwamen ze terug met een hoge Duitse
Piet die zei achter zijn manschappen te staan.
Het was dat de schoondochter van Van
Scheijen goed Duits sprak en alles uit kon
leggen. De zaak werd gesust, anders had het
nog wel eens heel vervelende gevolgen kun
nen hebben. Maar Mien heeft nog wel veer
tien dagen met de zenuwen gelopen.
Na de oorlog trokken ze weer in hun huisje,
dat gelukkig de oorlog had overleefd en lang
zaam werd het gewone leven weer opgepakt.
Het verenigingsleven kwam weer op gang, de
kermis werd weer gevierd en ook de toneel
vereniging studeerde weer een stuk in. (Zie
de hierna volgende foto's die we kregen uit
de nalatenschap van Mevr. Vogelzang-Dekker,
die op 24 juni 1999 is overleden.)
De familie Schmidt en de familie Vogelzang
waren vanaf het begin, dus ook ongeveer
vanaf 1937 buren en goede vrienden gewor
den. Maandagsavonds gingen de mannen
altijd naar de repetitie van de toneelvereni
ging en de vrouwen zaten dan gezellig bij
elkaar. Siemon Vogelzang was altijd nogal
zwaar op de hand. "Meidje het wordt niks,
helemaal niks," kon hij hoofdschuddend zeg
gen, maar gelukkig kwam het altijd weer
goed.
souffleur was, was ziek geworden en zo
moest Mien Schmidt zijn taak overnemen.
Het werd gespeeld in Hotel de Vries en ieder
een was diep onder de indruk.
De foto's van het stuk 'Op hoop van zegen'
kunnen ervan getuigen. Wij herkennen vele
oude Callantsogers zoals o.a. Jan de Wilde,
Lies Mooy-Doorn, Siemon Vogelzang, Thijs
Schmidt, Ma Brantenaar, Tonnie de Vries,
Antoon de Wit, Jaap Buis en Jaap Zwaan. Het
was prachtig en het werd met veel overtui
ging gespeeld. Jonge Arie Thomasz die altijd
Nog een baantje dat hij naast zijn kappers-
werk had, was zijn werk als gemeentebode,
zo'n 2 a 3 uur per dag, gemeentepost rond
brengen en de huur ophalen. Het was de
bedoeling van burgemeester Correljé om
hem ambtenaar van de burgerlijke stand te
laten worden, zodat hij bij afwezigheid van
de burgemeester ook huwelijken kon sluiten.
Het plotselinge overlijden van Thijs op
slechts 52-jarige leeftijd in 1963 maakte dat
deze plannen in duigen vielen. Thijs liet een
grote leegte achter, in de eerste plaats bij zijn
vrouw, maar ook in de Callantsoger gemeen
schap waar hij zoveel talcen vervulde. Mien
heeft nog een jaar in het huisje aan het
Dorpsplein gewoond, maar kon het daar niet
meer vinden en kocht een huis aan de
Stuyvezandeweg, waar ook nog gelegenheid
tot verhuren was. Na 17 jaar verhuisde ze
naar een bejaardenhuisjé aan de Patrijzen-
weg, een lief huisje, maar dat moest plaats
maken voor nieuwbouw. Alle bewoners had
den er niet veel zin in, maar het kon niet
anders en zo verhuisden ze allemaal naar het
nieuwbouwplan Noord. Maar toen na een
jaar de nieuwe huisjes op bijna dezelfde
plaats gereed waren, verhuisden alle bewo
ners weer blij naar hun oude plekje, al heet
nu deze weg de Kwartelweg. Mien is erg tevre
den en woont gezellig naast haar zuster
Jannie.
De uitvoering van 'Op hoop van zegen'.
Mien (3e van rechts) als souffleuse gehuldigd.
-67.-
