'T TROUWPAK
Toe Gert en Jannetje, twei echte Callantsogers, trouwe gonge, was 't nag niet zo'n beste toid.
D'r was geniesen veul te lcroigen, zo kort nei de oorlog. Maar deurdat ze puur zo'n lange toid
skarreld hadde, was de uitzet vezelf wel een heel end heen bai mekaar kommen, 't Was den
wel niet van alles twaalf, maar met zes redde je 't olc skoon.
De trouwjurk van Jannetje wier maakt bai een naaister op 't durp en omdat Gert gien maalct-
en-dein pak lcoupe kon in zoin maat, hai was temet twei meter lang, gonge ze nei een klere
maker in Slcagen toe. Die had verskaiene rolle goed voor pakke. Maar oigenlijlc was 'r gien ien-
tje bai die ze nou echt mooi vonde. 't Most in alle gevalle wel blauw weze, want 't most kleure
bai Jannetjes jurk. Nou was 'r ien rol bai die was wel donkerblauw, maar deer zat om de twei
centimeter een dun wit strepie in.
Neidat ze d'r nag rs een paar dage over praldcezeerd hadde, wier besloten om deer toch maar
een pak van malce te leiten, d'r was nou ienmaal niks aars. Maar dat strepie bleef een doorn in
hullie ouge.
Afoin, 't wier evegoed een mooie trouwerai deer op dat knusse Callantsoger reidhuisie. En
zoas 't altoid beurt, de mense lcoilce 't meist hoe of de bruid 'r uitziet en as je later vrage, wat
of de bruigom anhad, den wete ze 't niet.
Toe ze alweer zo'n twei jaar trouwd wazze, hong nag aldeur Gert z'n pak gnappies onder een
laken in de hangkast, omdat ie 't nooit an hewwe wou. Dat beroerde witte strepie ok!
't Begrootte Jannetje wel oor, dat 't deer altoid maar hong, zo had je d'r ok niks an.
Inienen begon 'r een plan te roipen bai d'r.
Zo gauw Gert te werk was, haalde ze 't pak uit de kast en gong rs eflces voor zitten. Eerst nam
ze 't vessie onderhande. Met een neeld begon ze an de witte streep te peuteren. Leit ze die d'r
nou zomaar uit trekke kenne, 't was maar ien dreidje. Dat gong mooi, ze kreeg 'r hillegaar
skilc in. En o, wat gnapte dat verlegen op. De iene dreid nei de aar trok ze d'r uit.
Toe 't vessie klaar was, most de broek 'r an gelouve en toe 't jassie nag en klaar was Kees!
Wat was ze kuin toe ze 's middes 't pak an Gert zien liet.
Nou, die was vezelf ok meralcel bloid en groos op z'n vrouw, die dat toch maar weer mooi ver
sierd had.
Daagsternei kwamme Gert z'n ouelui tegast. Toe alle nuwtjes besproken wazze, zee Jannetje:
"We hewwe vlede week nag een nuw pak kocht voor Gert. Koik, hoe vinde jullie 't?" Vader en
moeder sloege an 't bewonderen en moste 't eflces goed bevoele. "Mooi oor, heel mooi, zo'n
donker pak. En 't is nag goed goedje ok. Dat zei aars nag wel pittig duur weest hewwe, denk?"
"Ja, 't was wel een rib uit 't loif," zee Gert, "maar 't is z'n geld wel waard, dochte we."
Pas toe vader en moeder weer nei huis gonge, hewwe ze zoid dat 't Gert z'n trouwpak was. Ze
woue 't toch amperan gelouve! Dat dede ze pas toe Jannetje de grote knoedel witte dreide zien
liet, die ze bewaard had as bewois.
't Pak heb nag jare dienst dein, eerst voor gnap, toe voor zundes en nag weer een hele toid ter-
nei voor z'n werk.
't Heb op slot toch z'n geld nag opbrocht!
LANDLOPER
In Callantsoog kwam zo rond 1900 een merkwaardige landloper langs de deuren. Hij verkocht
niets. Hij zong meestal een droevig liedje en vroeg daarna 0111 een boterham.
Op een dag week hij bij juffrouw Duysburg af van zijn vraag om een snee brood. Hij vroeg:
"Hebt u ook een plakje cake voor me, juffrouw?"
Vrouw Duysburg keek verbaasd en vroeg: "Is een lekkere boterham niet goed genoeg?"
De landloper antwoordde: "Jawel, maar ik ben vandaag jarig."
HIJSKATROLLEN ENZ.
Met toestemming van de eigenaren zijn te koop een paar hijskatrollen en enig boerengereed
schap. U kunt er naar vragen op zaterdagmorgen in de boerderij 'Tante Jaantje'.
Nel Rentenaar-Bakker
67
