Om te weten op welk moment de muziek moest klinken, werden alle films een avond tevoren
gedraaid.
Het is een paar keer voorgekomen dat de tussentekst 'Frans' was. Omdat ik de film gezien
had, kon nu tijdens het draaien vertellen waar het overging. Leuk als je geen woord Frans
kent! De andere fims waren Engels en Amerikaans, waaronder die met Tarzan. Korte films
waren met Laurel en Hardy en Billy Dooly, de matroos.
Duitse soldaten, die ook tot de vaste bezoekers behoorden, stoorden zich er niet aan.
Eten en drinken.
In het begin van het verhaal staat dat er water was in de 'Barak'. Ook moesten het alcohol
vrije avonden worden. Maar we hoefden gelukkig niet alleen water te drinken. De firma
Riedel leverde ons 5 liter mandflessen met ingedikt vruchtensap in twee smaken, grenadine
en sinas. Met water verdund een lekkere limonade die per glas verkocht werd voor één dubbel
tje. Ook bracht die firma ons literflessen Ton-grog, die met heet water gemengd verkocht wer
den. Dat de drankjes veel zoetstof bevatten, suiker was op de bon, werd nauwelijks gemerkt.
Ook de firma Pais uit Den Helder kwam soms langs met flesjes gazeuse in drie smaken.
Ab Kramer betrok van een bevriende bakker gevulde koeken en soesjes. Die koeken zonder pit
en met witte bonen kostten ook 10 cent.
De muziek.
Jan Vos had in Kolhorn een grammofoon-installatie gekocht. Van alle kanten kwamen platen
beschikbaar. Grijs gedraaid werden de platen van de Andrew Sisters, Silvester en Ambrose.
Voor nieuwe platen, later alleen nog Duitse, moesten wij naar Schagen. Tegen inlevering van
drie oude schellak-platen en voor de volle prijs. Op een keer stonden in een krant advertenties
van 'Decca' en 'Telefunken' met: wederverkopers gevraagd. Het lukte mij als 'Muziekhandel
Jac. J. Vos' de wederverkoop voor Callantsoog te krijgen. Wel moest ook ik drie platen inleve
ren, maar de club kreeg de nieuwe voor inkoopsprijs.
De gestolen B.M.W.
Vrachtrijder Molenaar was eens vergeten de bestelde films af te leveren. Die lagen nog in Den
Helder, maar hoe kreeg je ze in Callantsoog? Co Peeman wist raad. Hij ging samen met Jan
Vos naar Ortslcommandant Ploht en vertelde zijn verhaal. Die dacht even na en zei toen:
"Neem mijn B.M.W. maar." Onderweg, met Jan Vos achterop - en daar kon je op wachten - wer
den ze aangehouden. Burgers op een Duitse B.M.W.! Maar na alle bekende verwensingen
bracht een telefoontje naar Ploht toch uitkomst en kwamen de films hier op tijd aan.
Verhuizen.
Toen er in 1941 een andere Ortscommandant kwam, maakte hij bezwaar dat de 'Barak' nog
langer door ons gebruikt werd. Die lag binnen 'hun gebied' en moest gesloopt worden.
De Amsterdamse beeldhouwster Annie op 't Land bezat het atelier-expositie gebouw 'De
Distel'. Zij was bereid het voor een vriendenprijsje aan ons te verhuren. Er kwam een podium
in van oude bier-kistjes en op geleende stoelen en banken werd er een week later weer naar
films gekeken. Ook de dans- en huisvlijtavonden werden weer trouw bezocht.
Andere aktiviteiten.
Zeker hoorden daarbij de zondagse fiets- en wandeltochten. In het begin toen het strand nog
'vrij' was, gingen we met een groep - brood mee - naar Petten en St. Maartenszee. Onderweg
eieren bakken en koffie zetten op een 'Primus'.
Ook met de fiets naar Schoorl en Bergen en onderweg kijken wat er van de Engelse kruiser
'Prince George' over was.
Daar was in Schoorl ook de weddenschap wie er dwars door het duinmeertje 'de Ijsbeer' durf
de te lopen. Van de meeste uitstapjes maakte ik 8 mm filmpjes, die gingen zondagavond op de
bus en kwamen donderdag ontwikkeld terug. Aan elkaar geplakt ontstond er een soort
'Journaal' dat elke week aan 't begin van een filmavond werd vertoond.
Evacuatie.
Begin augustus 1942 ging het gerucht dat de kuststreek ontruimd moest worden. Er moesten
bunkers gebouwd en in 't schootsveld staande huizen gesloopt worden. Op 12 augustus kwam
de 'genadeklap'. Binnen tien dagen moest het dorp ontruimd zijn.
74
