Zo kon het gebeuren, dat vrouw Zeeman een telefoontje kreeg, dat haar man in de buurt waar
hij werkte ook op een boerderij nodig was.
Vaak kon ze haar man niet te pakken krijgen, omdat de telefoon bij die boer niet opgenomen
werd. Dat kwam doordat de ene helft van de boerenfamilie bij het beestje was dat geholpen
moest worden en de andere helft te bed lag. Dan kon Arie als hij thuis kwam meteen weer
retour. (Piepers - semafoon - had je in die dagen nog niet).
Ook rayon-verdeling bestond toen nog niet. Het was een onbeschermd beroep. Wel moest er
om een erkenning te krijgen examen worden afgelegd. In 1957 moest dat in Den Haag gebeu
ren. Gelukkig met succes.
Het was geen gemakkelijk beroep, door storm en regen moest Zeeman erop uit. Op een nacht
na een verlossing begon het steeds harder te waaien. Toch nog maar eerst koffie. Buiten werd
het noodweer. "Nou," zei de boer, "je ken hier wel slapen". "17c denk het niet," was het antwoord. De
man woonde namelijk in een oud huisje. Het water sloeg door de muren de kamer in en sie
pelde zo naar de sokken van de boer. Dat stond Zeeman slecht aan. Om 3 uur 's nachts ging
hij naar huis. Lopende naast de fiets met zijn instrumenten daaraan vast gebonden.
Toen de familie Zeeman aan de Voorweg 6 naast de boerderij van Cor Hoogschagen woonde,
werd Arie geroepen voor een verlossing bij Cor de Jong, Voorweg 1. Die hadden nog geen elek
triciteit. Er lag een bonk sneeuw. Cor Hoogschagen was mee om te helpen.
Het was in de stal pikdonker, dus een petroleumlamp op een trapje erbij en de mannen trek
ken. Het kalfje schoot los en Cor viel tegen de trap. Het was meteen aardedonker. Gelukkig
kwam Trijntje de Jong gauw met een nieuw glas en alles kwam nog best af.
In 1955 werd er een auto gekocht, bij Niek Kossen. Die auto was goed en niet duur, want als de
wagen niet goed was, verkocht Niek hem niet en zeker niet aan een Callantsoger of een
Keetenier. In zijn jonge jaren had Zeeman wel zijn rijbewijs gehaald, maar dat was intussen
verlopen, dus moest er opnieuw worden afgereden. Na een paar pogingen slaagde hij.
Ondertussen had hij wel zo'n vier a vijf maanden zonder rijbewijs gereden.
In de jaren '60 besloot Arie op de weekenden na te stoppen met zijn werk als kleine zelfstandi
ge. Arie Baken deed de verlossingen door de weeks en hij ging voor een aannemer in het
Sandepark werken. Later werkte hij ook nog aan de aanleg van de riolering vanaf Callantsoog
tot aan Piet Vel aan de Goverse Kluft. Zo werd er wat pensioen opgebouwd.
Arie Zeeman trekt een veulen aan de achterpoten Het is gelukt, het veulen is er.
uit de merrie. Een vriendin van de merrie kijkt tevreden toe.
9
