Op een dag kwam er bevel vanuit de Duitse stelling dat boeren met paard en wagen zich
direct moesten melden voor een transport naar Schagen. Vader die op dat moment de grote
hooiwagen op het onderstel van de kar had, kreeg niet eens de gelegenheid om de veel kleine
re 'driewielerkar' om te bouwen. Nee, deze grote 'war viel besser!' Volgeladen met munitie
ging het in konvooi naar Schagen. Doodsangsten stonden de voerlieden uit gedurende die ris
kante tocht.
Dergelijke transporten werden vaak door geallieerde vliegtuigen bestookt. Gelukkig verliep de
tocht zonder ongelukken. Echter de volgeladen trein in Schagen vloog enkele dagen later
wel in de lucht, waarbij grote schade werd aangericht! (12 september 1944)
Fietsenvordering! De goede fietsen werden opgeborgen in de niet gebruikte bedstede. Voor de
bedsteedeuren stond het dressoir en een zogenaamde worteldoek onttrok de deuren aan het
oog.
In één van de barakken hadden de Duitsers 's avonds regelmatig feestavonden. 'Der Bauer und
seine Frau' werden ook 'eingeladen'. Van deze uitnodiging werd echter nooit gebruik gemaakt
en mijn ouders konden zich soms verbazen dat er toch vaak Nederlanders acte de présence
gaven
Hongerwinter. Lange rijen wachtenden, vooral als de dorsmachine op het erf stond.
Dankbaarheid en opluchting als er in mei 1945 eindelijk een einde komt aan die moeilijke
periode waarin eigenlijk alleen de geboorte van mijn broer Cees in 1942 voor mijn ouders een
lichtpuntje was.
Na de oorlog volgt een periode van opbouw. Soberheid alom en noeste arbeid. Met het bedrijf
ging het goed. Het was dan ook een schok toen vader te horen kreeg dat de pacht beéindigd
zou worden, omdat Adriaan Baken - inmiddels hersteld - zelf weer wilde boeren op 'de
Tempel'.
Goede raad was duur! Het was dan ook een uitkomst toen op zekere dag Jaap Visser uit de
Groote Keeten kwam.
De dorsmachine op het erf.
Mensen uit Amsterdam, Haarlem, Utrechtze sliepen in het stro, kregen een bord tarwemeelpap en ver
trokken met een zakje bonen of tarwe.
37
