STRANDING VAN HET NOORSE SCHIP SIRENES, deel 2
Uit de Badbode van Caïlantsoog 31-7-1954
1936. Wij leven nog in een rustige tijd. Wel zitten we in de crisisjaren, die aan de grote tweede
wereldoorlog vooraf gingen. Wat ging alles toen nog gemoedelijk, vergeleken bij thans. Maar
goed, we schrijven dan de eerste Zondag van September, dat betekent dat hier kermis wordt
gehouden en die kermis werd in het jaar 1936 goed bezocht, meer dan nu. Het was echter niet
al te mooi weer, winderig en de volgende dag, Maandag 7 September wakkerde de wind aan
tot storm. Dat noopten de eigenaars van de kermisvermakelijkheden hun kramen en tenten te
schoren en de man van de zweefmolen nam het dekzeil van de molen om erger te voorkomen.
Het werd een trieste dag. De schuimvlokken kwamen door de storm aangejaagd tot over 'de
Buurt' en bereikten het schoolhuis.
Des avonds kwam Daan Pool met zijn cabaret-gezelschap in het toenmalige dorpskoffiehuis,
dat geheel gevuld was met kermisgangers. Hevige buien gepaard gaande met onweer en ork
aanachtige windstoten, leidden de aandacht van vele Callantsogers af, die meer het gebulder
van de zee hoorden dan hetgeen zich op het toneel afspeelde. De ouderen onder de aanwezi
gen zaten niet erg rustig en af en toe stapte er één overeind en ging eens een kijkje nemen
aan de zeekant.
Omstreeks 11 uur in de avond ging de mare dat er om de Zuid een licht te zien was en dit
licht werd de verdere nacht terdege in de gaten gehouden. Weg was de rust en een nerveuze
spanning kwam er voor in de plaats. De 'kant' was van dat moment geen moment meer onbe
waakt. Maarten en Hendrik en al degenen die iets met het reddingswerk in die dagen te
maken hadden, waren op hun post, want dat licht was niet meer of minder een schip, dat niet
op de juiste plaats was in deze onstuimige zee.
Fel werd de zee opgezweept en in de loop van de nacht van 7 op 8 September werd het steeds
duidelijker dat dit schip nog een lelijke 'pijp' zou roken.
Het sluitingsuur van de kermis naderde, hoewel dat al iets later werd dan bij de plaatselijke
verordening was toegestaan. Velen keerden huiswaarts, maar niet allen. Onderhand was dat
schip dichter naar de wal gekomen en zo om en bij 4 uur in de nacht lag het voor paal 16. Bij
het krieken van de dag werden de contouren van het schip duidelijker zichtbaar. In regen en
storm lag men
achter een duin-
tje rustig te
wachten op de
dingen die
komen zouden.
Het werd 7 uur
in de morgen
van Dinsdag 8
September. Nog
steeds storm en
om die tijd
kwam het water
weer op. Zwaar
kreeg het
bewuste schip
het te verduren,
totdat het laat-
1936 De Sirenes op het strand van Caïlantsoog. Een paar dagen na de stranding was de storm uitgeraasd
en de zee weer spiegelglad. Men kon zo naar het schip toe wandelen. Dagelijks kwamen honderden nieuws
gierigen het schip bekijken.
foto Jo Rietvink-Oskam
68
