CAMPING VAN MUYEN
Agnes en Piet van Muyen kwamen met de
bus uit Schagen en stapten aan het begin
van Callantsoog uit. De eerste indruk was
troosteloos. Een verlaten dorp. Het was
november 1946. Bijna alle huizen van
Callantsoog stonden toen nog leeg vanwe
ge de evacuatie, die op last van de
Duitsers in 1942 had plaatsgevonden.
De eerste Callantsogers waren net begon
nen hun huizen op te knappen om ze
weer te gaan bewonen.
In het blad 'de Boerderij' hadden zij een pluimveehouderij aan de Kruisweg te koop gezien. Na
aan verschillende mensen gevraagd te hebben, kwamen zij op de bestemde plaats aan. Het
leek ze wel wat en dus kochten ze het bedrijfje van de fam. Sliphorst. Het waren 50 kippen en
een schaap, meer was het niet.
Bij hun komst op 4 december 1946 hadden zij een zoontje Peter. In Callantsoog werden in de
jaren daarna nog drie zonen en drie dochters geboren.
In het begin viel het voor hen niet mee. Zij kwamen uit het midden des lands, n 1. uit
Mijdrecht. Dus was voor hen de taal Westfries in het begin moeilijk te verstaan. Ze hadden
geen water en elektriciteit. Van Peter die in dat jaar in mei geboren was, moest ze de luiers
voor het huis in de smalle sloot spoelen, want de regenput was vanwege de lange winter leeg.
Maar gelukkig mochten ze bij buurvrouw de Vries (tante Pietertje) uit de pomp water halen.
Dat was een heel gesleep.
De van Muyens runden na verloop van tijd een z.g.n. vermeerderingsbedrijf. Op het terreintje
dat nu camping is, stonden hokjes met tomen legkippen en hanen voor de productie van
broedeieren. Toen in 1947 het vreemdelingenverkeer heel langzaam op gang kwam, gingen de
van Muyens een gedeelte van hun huis verhuren. Het was improviseren, maar het ging en het
geld konden zij goed gebruiken.
In 1948 kwamen ze op het idee om aan de gemeente te vragen of ze van 'het Luttickduin' een
camping mochten maken. Dat was een ongebruikt stuk grond, met grote en kleine bunkers er
op. Het leek ze voor groepen kampeerders ideaal. Vooral voor kinderen was het een prachtig
speelterrein, die konden daar naar hartelust hun fantasieën botvieren. Het gemeentebestuur
ging akkoord. Ze konden het pachten. Er werd een pomp geslagen en er kwamen houten toi
letten. Zo ontstond de camping 'Luttickduin'.
Jannie Provily-Rietvink
1952 Camping Luttickduin. foto Klaver
72
