Kü 411-412
A 82
Misleiding ging in de oorlogvoering ook een rol spelen. In een weiland nabij de Korte Vliet was een
sehijnvliegveld gebouwd. Het betrof enkele lege barakken onder camouflage netten, die de aandacht
van vliegveld 'De Kooij' moesten afleiden.
Na verloop van tijd bleek het daar aanwezige hout best voor andere doelen bruikbaar te zijn. Het
gevolg was enkele late, in spertijd ondeskundig en luid-krakend uitgevoerde sloopwerkzaamheden.
Éénmaal werd dat slopen door een toevallig passerende patrouille opgemerkt. Het werd die keer een
snelle nachtelijke aftocht, waarbij kennis van het gebied een hoogst belangrijke rol speelde.
Een andere gebeurtenis uit die tijd speelde zich bij dag af. Ons kwam ter ore dat op het strand ter
hoogte van het Zwanenwater een vissersboot was gestrand. Het scheepje zou aan buitenlandse
Engelandvaarders hebben toebehoord. Met z'n tweeën er op af. De weg erheen werd tevoren uitge
stippeld en liep langs Kooibos en Uitlandseweg. Eenmaal in het Zwanenwater aangekomen nam de
kans om ontdekt te worden af en na een poosje zoeken werd het scheepje gevonden. Er was veel
begerenswaardig materiaal aan boord, o.a. elektrisch schakelmateriaal. Tot we, wel steeds op onze
hoede, plotseling geconfronteerd werden met een in de verte over het strand aankomende patrouille.
Het betekende een overhaast vertrek, eerst onder dekking van het schip. Toch moest met de fiets de
klim tegen het duin op gemaakt worden. Geen leuke tocht, want rondom sloegen de kogels in het
zand. Eenmaal veilig achter het duin werd eerst alle buit weggegooid, waarna 'rustig' werd opge
stapt. Luttele momenten daarna gevolgd door de confrontatie met een briesende Duitse soldaat uit
een Duits-Turkestaanse patrouille. Onze jeugdige leeftijd was vermoedelijk reden voor een vrije
aftocht. Onder hevige vermaningen werd ons de terugweg aangewezen. Een opdracht die graag
werd uitgevoerd.
Zo'n gebeurtenis achteraf beschouwend is het duidelijk, dat normen en waarden die het leven nor
maal kent, in die tijd aan verandering onderhevig waren.
VOEDINGSMIDDELEN VOOR HOUDERS VAN INLEGVELLEN GA 401
He EN 12e PERIODE 1944 (1 OCTOBER-25 NOVEMBER)
79
1944 Deel van een distributie-kaart
RESERVE
RESERVE
In de oorlog waren alle levensmiddelen en nog vele andere artikelen 'op de bon'. Dat wil zeggen
dat men ze alleen tegen inlevering van bonnen kon kopen.
Bijvoorbeeld: bon 41A (2) gaf recht op het kopen van een brood. Een week later was er dan weer
een andere bon geldig. In de hongerwinter, november 1944 t/m mei 1945, was er ook via de bonnen
bijna niets meer te koop.
Wordt vervolgd.
