Terugkijkend moet het ongeveer 1953 geweest zijn. Ik was toen 10 jaar.
1953 was het jaar waarin mijn vader het Callantsoger zomerhuisje 'de
Zonnebloem' op de Op 't Landtweg 15 erfde van zijn ouders. Mijn opa
R°gêeveen was gemeentesecretaris in Schagen, mijn oma heette
/VW/Vl^^'V S&Cy J NeeltJe Stammes.
J Vanaf 1953, dat is dus 41 jaar! 41 zomervakanties en de tussendoor
V w vakanties die we met de hele familie doorbrachten in ons leuke huisje
had ook hij lange vakanties en konden wij iedere zomer een aantal weken naar Callantsoog.
We woonden toen in Santpoort en ik herinner me dat vader aan het begin van de vakantie zeker
tweemaal met de auto moest rijden om voor ons gezin 7 personen alle bagage over te brengen.
Alleen al voor de petticoats die toen werden gedragen. (We hadden er elk zeker drie over elkaar aan
en we waren met drie zusjes!!) Die petticoats namen ook in het zomerhuisje zoveel ruimte in beslag,
dat een oom, die architect was, vader adviseerde te verbouwen, zodat al die wolken tule behoorlijk
konden worden opgeborgen.
De eerste autorit van Santpoort naar Callantsoog vervoerde vader dus de bagage, terwijl in de twee
de rit moeder en de jongste broertjes werden gehaald. Wij, de groteren (3 meisjes), gingen vaak met
de fiets.
We hadden een druk gezin en toch paste alles en iedereen in dat lieve kleine huisje. Ook vriendjes
en vriendinnetjes waren vaak te gast. Later, toen de jongens groter werden, sliepen die in een tent
naast het huisje.
Omdat de zomers zo lang en zo mooi waren nog mooier dan nu, of lijkt dat zo?) huurden onze
ouders vaak een strandhuisje van de fam. Vos en waren we de hele dag op het strand.
Als ik voor mezelf spreek, is Callantsoog 'mijn andere leven', zoveel herinneringen, zoveel historie.
Iedere zomer schilderde vader 'de Zonnebloem'"Mooi rood is niet lelijk," zei hij dan en mijn zusje
of ik beschilderde de luiken met bloemen, vissen of schelpen. Soms kom ik nog iemand tegen die
zich die luiken herinnert.
Ik zie de kerk, de hui
zen en de herken
ningspunten, waarin
de laatste jaren wel
iets veranderd is.
Maar de lucht boven
de duinen en de geur
van de duinroosjes,
het geluid van de
meeuwen, dat veran
dert nooit en dat is
een goed gevoel.
'DE ZONNEBLOEM
'de Zonnebloem'Omdat mijn vader, Wil Roggeveen, werkzaam was bij het gymnastiekonderwijs,
'De Zonnebloem' veranderde (niet aan de buitenkant gelukkig), Callantsoog veranderde, wij alle
maal veranderden, maar nog steeds heb ik een blij gevoel als ik in mijn auto stap en vanuit
mijn woonplaats in ongeveer anderhalf uur naar Callantsoog rijd. En als ik dan over de kluft ben en
het dorp zie, is het
alsof ik thuis kom.
Marijke Roggeveen
Capelle aan den IJssel
De Zonnebloem
75
