KRONIEK VAN DE OORLOGSJAREN 1940-1945, deel 3 en 4
Hoe dan ook, zomer 1940 zaten bij onze strandtent vele Duitse luchtmachtsoldaten zich te verma
ken met accordeon-muziek en liedjes als "Heimat, deine Sterne". Terwijl de jongetjes van toen, van
mei tot september in zwembroek lopend, statiegeld van lege flessen probeerden te bemachtigen.
Voor economen vermoedelijk een begrijpelijke gang van zaken. Want luidde de slogan bij textiel- en
knoopjeskoopman Kees van Eek niet: "Bij de Atep is Uw dubbeltje de koning?" Je voelde je met
een dubbeltje óók koning bij de oude ijsboer Gert Baken. Hij bereidde het ijs achter zijn huis nog
traditioneel. Het werd koud gehouden met behulp van staafijs.
Hoewel het moderne tutoyeren nog niet bestond, werden namen van oude Callantsogers door kinde
ren op bepaalde intonatie (met eerbied) uitgesproken: Gert Baken, Hendrik Kooger, Willem
Zeeman, Teun Mooij, Piet Vos, ome Adriaan (Vader), ome Aai (Mooij), om enkele te noemen.
Munitie, afkomstig van Hollandse militairen en na de capitulatie vanaf de kop van een dam in zee
gestort, zette een aantal jongens aan het werk. Eén voor één werden de patronen uit de mitrailleur
trommels gewipt, waarna een hangslothaak van de strandtent de kogel uit de huls deed buigen. Dan
veel kruit op een houten schot verzamelen en daar een lucifertje bij. Ongestraft, want was bepaalde
voorlichting van ouderszijde naar kinderen in die tijd niet optimaal, kinderen gaven uiteraard over
dit soort zaken ook weinig opheldering in omgekeerde richting. Een ander gevaarlijk spelletje dat
gespeeld werd, was met het karkas van een karabijn. Dit werd in een boom in het V.V.V. bosje vast
gebonden en door middel van een trektouw werd de patroon afgeschoten.
Daarnaast was zwerven langs het strand met zijn allerlei dingen zoals: appelen, uien, verf, kapok,
stoelpoot en zeeschuim, net zo avontuurlijk. Ook toen lag op het strand al teer als vervelende bij
komstigheid, zodat moeders fles met terpentijn er vele malen aan te pas moest komen.
Juni 1940 vonden de eerste grote bombardementen op Den Helder plaats. Vele mensen ont
vluchtten die stad en een angstige herdershond kwam aanlopen. Die vluchtelingen brachten drukte
en gezelligheid mee en er ontstonden nieuwe jeugdaktiviteiten. Kinderen genoten van fdms als Rin-
tin-tin, door Jacob Vos vertoond. Aanvankelijk draaide hij die films in een voormalige Hollandse
soldatenbarak die dicht bij het duin 'de Seinpost' stond. Later geschiedde dat in de zomerwoning
'de Distel'.
Ons gezin verhuisde naar de oude woning van veldwachter Koelemeij, aan de Buurt tussen gemeen
tehuis en de woning van Worp. De gemeente was zo armlastig (of krenterig) dat in de kosten van
"renoveren" wel een droogcloset werd opgenomen, het uitbouwen tot doorspoeltoilet ging de begro
ting te boven.
29
Jan Prins
De oude woning van
veldwachter Koelemeij
(B) aan de Buurt tus
sen het gemeentehuis
(A) en de woning van
de familie Worp (C).
