We beseften op dat moment nog niet dat we eigenlijk allemaal de oorlog verloren hadden.
Maar goed, de geschiedenis voltrok zich met het heenzenden van de bootsmansmaat die zich nu
als krijgsgevange naar de Marinestelling terug begaf en het vertrek van de Engelsen.
Wederom was Callantsoog van ons maar nu echt en officieel bevrijd.
Tot de komst van de Canadezen, "The Seaforth Highlanders" uit Vancouver, waren we even
baas in eigen huis.
Zo en niet anders heeft het zich voorgedaan, geen parade, geen vlaggen geen juichende mensen.
Ik had het u graag wat grootser, wat indrukwekkender willen vertellen, maar het is nu eenmaal
niet anders.
En misschien houden wij in Callantsoog niet eens zo veel van groots en indrukwekkend.
Misschien was het al groots genoeg dat de mensen hun eigen huizen weer in konden en met
opruimen en opbouwen konden beginnen.
Eén ding heb ik altijd jammer gevonden en dat is dat ik de naam van de bootsmansmaat niet
onthouden heb. Het had misschien wel iets geweest voor het programma "adres onbekend".
Nog een slotopmerking. Het is nu allemaal al weer meer dan 46 jaar geleden gebeurd.
Samenvattend kan gezegd worden dat het misschien wel een aardig verhaal is geworden, maar
dat het toch wel heel erg goed is afgelopen.
Bij minder verstandig optreden had nog op de valreep van de bevrijding een ramp plaats kunnen
vinden, denk maar aan de bevrijdingsdag in Amsterdam op de Dam.
Dank zij juist inzicht van de verantwoordelijke mensen is ons dat bespaard gebleven!
Callantsoog, mei 1991
14
Mei 1945 Binnenlandse Strijdkrachten Groep Callantsoog
Staand v.l.n.r Leo Bromlewe, Jan Vos, Jan ten Boekei, Dirk Volder,
een tolk, Josef Meulenkamp, Meindert de Haan, Jan van Honschooten,
Cor Kater.
VooraanJan Hoogvorst, Jan Weij en Alie Postma.
