Kacgöoté'n Teun Mooy Tzn. VllinfiooAwzg, CaZiant&oog. Aan het verzoek van onze Historische Vereniging om iets over 'katgooien' te schrijven, zal ik proberen te voldoen. Katgooien is een heel oud vermaak, dat in Callantsoog en omringende plaatsen meestal op kermissen en andere feestelijk dagen, zoals Koninginnedag, georgani seerd werd en wordt. Om dit spel, zoals ik 't maar zou willen noemen, aantrekkelijk te maken, heb je altijd een flink aantal deelnemers nodig, want je moet geld bij elkaar krijgen om de stuk te gooien vaatjes te kunnen betalen en tevens een prijzenpot te maken. Daarom kun je zoiets alleen organiseren als er volk op de been is, wat dan ook meestal op bovengenoemde dagen 't geval is. Ook moet er iemand wezen, die dat geld ontvangt en daarna bekend maakt hoe 't verdeeld gaat worden. Zelf ben ik er op de Callantsoger kermis van 1947 mee begonnen om het spel te organiseren. Toen waren er voor het eerst weer de benodigde vaatjes te koop. Daarvoor had mijn vader het vele jaren voor de oorlog gedaan en daarvoor mijn grootvader, Teunis Mooy Mzn. Van wanneer die dat heeft gedaan, weet ik niet. Met 't meedoen aan het katgooien ben ik zelf enkele jaren voor de oorlog al be gonnen. Maar op de manier zoals het spel toen naar oud gebruik werd gespeeld, was ik het helemaal niet eens. Zo spelende was het bijna niet mogelijk om het goed en eer lijk te laten verlopen. De wijze van geld inleggen ging toen zonder administratie. Dat gaf altijd dis cussie over hoeveel er ingelegd was en over wie er meedeed. Ook kon men toen zelf bepalen hoeveel keer men per vaatje wilde gooien, omdat het inleggeld per gooi werd bepaald. Zo kon 't gebeuren dat degene die 't meeste zakgeld had ook de meeste kans kreeg om er iets af te gooien en dat bracht geld op! Om te weten op welk moment men aan de beurt was, werden de gooinummers met een krijtje op de schoen geschreven, maar met droog weer (stof) of als 't iets re gende, waren die nummers nauwelijks meer te lezen. Als er dan op een gegeven ogenblik een aantal hoepels los hingen of 'de kat' zichtbaar was, waren er altijd wel een paar man die zeiden dat zij het nummer hadden om te gooien en dan had je meteen de poppen aan het dansen. Er werd namelijk op die dagen nogal een flink slokje gedronken en dat zowel voor als tijdens de gooierij. Er waren dan onmiddellijk scheldpartijen en ook al heel gauw was het vechten geblazen. Dat was nou juist, denk ik, in een aantal gevallen ook nog het zoeken van me kaar, want alle meningsverschillen en al of niet gemotiveerde ruzies die in de loop van 't jaar waren voorgevallen, moesten op de kermis worden uitgevochten. 67

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 1990 | | pagina 7