Mu.zie.kte.nX in 1 922 doofi de. bungenA aan de gemeente geschonken. Zoon Willem ging in de zomen tarnen met zijn moeden gannalen vit>z>en. Die wenden tkuiz> gekookt en laten uit gevent. Somz> uiel tot in Sckagen! Jantje dnoeg dan de volle 'kniel' op kaan nug en liep aJUet Piet kon zelfs zijn handtekening schrijven. Broer Willem kon dat niet. Als de fanfare 'n openlucht concert gaf in de muziektent, zorgde Piet dat de stoelen en- lessenaars er stonden. Als beloning mocht hij steevast het laatste nummer, 'n vlotte mars, dirigeren als 2e dirigent! Tegen elk nieuw jaar werd aan Piet gevraagd hoeveel geld hij wilde hebben als dirigent van 't fanfarecorps. Als hij daarvoor één gulden vroeg, wilde Aris Vriesman t wel voor negentig centen doen. En zo kwam Piet nooit verder dan 2e dirigent. In Groote Keeten werd eens de laatste vlotte mars tien keer herhaald. Piets commentaar was toen 't Was 'n zwere D'r blijven je altijd wat kleinere voorvallen bij. Zoals een keer had Piet een kokosnoot gevonden. Jantje stond dan voor haar huisje en deelde reepjes kokos uit aan de schooljeugd. Ik zie nog dat roestige mes en die niet zo schone hand die mij óók 'n stukje gaf. "Op ete hoor en had niet 't lef om 't te weigeren 38

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 1990 | | pagina 18