Mu.zie.kte.nX in 1 922 doofi de. bungenA
aan de gemeente geschonken.
Zoon Willem ging in de zomen tarnen met
zijn moeden gannalen vit>z>en.
Die wenden tkuiz> gekookt en laten uit
gevent. Somz> uiel tot in Sckagen!
Jantje dnoeg dan de volle 'kniel' op
kaan nug en liep aJUet
Piet kon zelfs zijn handtekening schrijven. Broer Willem kon dat niet.
Als de fanfare 'n openlucht
concert gaf in de muziektent,
zorgde Piet dat de stoelen en-
lessenaars er stonden. Als
beloning mocht hij steevast het
laatste nummer, 'n vlotte mars,
dirigeren als 2e dirigent!
Tegen elk nieuw jaar werd aan
Piet gevraagd hoeveel geld hij
wilde hebben als dirigent van 't
fanfarecorps. Als hij daarvoor
één gulden vroeg, wilde Aris
Vriesman t wel voor negentig
centen doen. En zo kwam Piet
nooit verder dan 2e dirigent. In
Groote Keeten werd eens de
laatste vlotte mars tien keer
herhaald. Piets commentaar was
toen 't Was 'n zwere
D'r blijven je altijd wat
kleinere voorvallen bij. Zoals
een keer had Piet een kokosnoot
gevonden. Jantje stond dan voor
haar huisje en deelde reepjes
kokos uit aan de schooljeugd. Ik
zie nog dat roestige mes en die
niet zo schone hand die mij óók
'n stukje gaf. "Op ete hoor
en had niet 't lef om 't te
weigeren
38