hec 9Roen coen. Wie rondgaat door ^allantsoogs 'buitenwijken' staat verbaasd over al het groen dat daar uitstekend gedijt. Vooral de oudere Callantsogers herinneren zich nog goed hoe weinig begroeiing het oude dorp had. We kenden als kinderen niet veel meer dan de helmplanten in de duinen en het schrale gras op 'de Buurt' en in 'de duintjes'. In het voorjaar speurden we naar de nietige bloempjes die zo hier en daar te voorschijn kwamen. Plukjes van verschillende klaversoorten, herderstasjes en madeliefjes. Bloementuintjes waren er in die periode nauwelijks in ons dopp. Wij waren met ons ommuurde tuintje bij het huis dat nu 'IJssie Prima' heet een uitzondering. Mijn vader kreeg daar zelfs een appelboompje in bloei! En 's zomers hadden we afrikaantjesgoudsbloemen en oostindische kers. Bomen en struiken werden zelden aangeplant, omdat alles bezweek door wind en stuifzand. Toch waren er een paar uitzonderingen. Achter het huisje van Jaap Mooij stond jarenlang een populier met z'n kruin boven het dak uit. Ook trotseerde bij het boerderijtje van onze grootouders Vos een vlierstruik heel lang weer en wind. Er.is ooit een poging gedaan de Callantsogers van wat meer groen te voorzien. Er werden boksdoorn (lycium) struikjes uitgedeeld. Hier en daar ontstond wat begroeiing door dat taaie gewas. Later ruimden veel Callantsogers hun boksdoorns weer op, omdat het ware woekerplanten bleken die hun weg zochten door vloeren en muurspleten. Beter geslaagd was de 'fontein' die ome Piet Vos midden op 'de Buurt' bouwde. Door zijn groene duim en een flinke waterstraal op z'n tijd werd dat een oase in ons kale dorp. In het hart van het dorp is het ook nu nog moeilijk een tuin in bloei te krijgen. Veel behoefte is daar ook niet meer aan. De zanderige erfjes van weleer zijn nu etalages en terrasjes. Op het Dorpsplein, vroeger het verkommerde grasveld dat 'de Buurt' werd genoemd, zien we 's zomers wel het een en ander bloeien. Het is zo'n totaal ander dorpsbeeld dan in onze kindertijd. Maar soms lijkt er niets veranderd. Als je op een stormachtige dag, met verblinde ogen door het stuifzand, boodschappen in het dorp doet, lijkt het nog even 'net als toen'. 35 Annie de. Buntgras Gewone bokedoorr Madeliefje Ve. 'Fontein' van ome. PZevt. Ee.n oaae. In ona kate. donp.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 1990 | | pagina 15