Wij naar het strand, de fiets mee en ja hoor, enige dammen voorbij Callantsoog,
richting Petten, lagen tussen een paar dammen 18 baddings. Er waren erbij van
wel 5 meter! (Een bedding is meestal 16i cm breed en 6£ cm dik.) Ze waren lood
zwaar van het water.
De vraag: wat doen we er mee? Aangeven of thuis zien te krijgen, werd door mij
gauw opgelost. "Vader, we proberen ze thuis op zolder te krijgen. Als ze ons
zien, hebben we pech gehad. Zien ze ons niet, dan hebben we een leuke cent ver
diend!" Twee van die zware knapen op de fiets, één sturen en de ander duwen.
Negen maal hebben we dat ritje gemaakt.
Negen maal spanning en de angst dat je
gezien werd. Zweten als een otter, maar
tenslotte lagen ze bij mij op zolder,,
Maar door dat hout op zolder te schui
ven, was er zand op mijn schuurtje en op
de weg gekomen. Dat moest worden wegge
veegd. Ondertussen begon het al wat 1 icht
te worden en ik was bang dat er volk
langs zou komen. Als dat verkeerd volk
was, dan was onze moeite voor niets ge
weest en ja hoor, daar kwam iemand aan
fietsen. Een beetje schuin kijkend zag
ik dat het Teun Mooij - de knuppelaar-
was. Dat was een opluchting, want daar
had ik niets van te vrezen. Vaak heb ik
gedacht wat zou Teun nou wel van dat ve
gen zo 's morgens vroeg gedacht hebben!
's Avonds zijn we naar de timmerman
Piet Vos gegaan en hebben we hem ge
vraagd of hij eens wilde komen kijken.
Piet Vos kwam, hij kon het hout ge
bruiken, maar ik moest wel de merken
aan de kopse kant er afzagen en het
hout met latjes er tussen laten drogen.
Als het voldoende gedroogd was, meest
ik het maar brengen!
We zouden er een goede prijs voor krij
gen! Maar ja, het moest wel bij de
werkplaats afgeleverd worden, met weer
de kans dat we gezien zouden worden.
Enige weken daarna, op een donkere a-
vond, hebben we de stap gewaagd en
brachten we het hout bij de werkplaats
van Piet Vos.
Gelukkig werden we niet gezien.
Al met al hebben we een flink risico
gelopen, maar de voldoening dat het ge
lukt was eri natuurl ijk de financiën niet
te vergeten, vergoedden alle spanning
en alle zweet!
Het was een goed verlopen juttersavon-
tuur.
Maar het mooiste kwam nog later. Onze dochter werd
op 28 oktober geboren en dat brengt natuurlijk een
hoop onkosten mee. Je verdiende toen niet zo veel,
dus was iedere gulden die je extra verdiende wel kom.
De andere dag kwam Piet Vos langs. Die zei:"Ik kom
even afrekenen, want dat geld zal je nu wel goed kun
nen gebruiken.Dat konden we inderdaad, maar dat hij
daaraan gedacht had, vonden we erg aardig van hem.
Toen kort daarop de kolenboer Woud Roos met kolen
kwam en hij tegen me zei dat ik maar rustig aan moest
doen met betalen, kon ik om de rekening vragen. Die
kon ik dank zij ons jutje meteen betalen!
Zo zag PteX Smit
een jutten.
