OveR heunpiAncercs en sawibweRkens (,5esL2) Het kiUbje Vit btond meebtal aekteJi de woning. Het kad een dU.- necte afivoeA op de. bloot o{, het wou, ultgeAuut met de legendauuu,eke ton. Geslapen werd als regel in bedsteden. De toiletgelegenheid - het huisje - bevond zich buiten het woonhuis of met een directe afvoer op de sloot of het was uitge rust met de legendarische ton. De laatste had als voordeeldat je hem in de tuin kon legen. - Mest-. Verwarming vond plaats middels het zich in de keuken bevindende kolen-fornuis en door de in de woonkamer geplaatste pot- of haardkachel, de overige gedeelten van het huis bleven onverwarmd. De verlichting werd tot aan de 30er jaren geregeld met de petroleumlamp, daarna werd vrij snel overgeschakeld op elektrisch licht. Aan de Duinweg echter duurde het tot medio 1940 voor het elektrische licht ontstoken kon worden. De bewoners in de huizen en boerderijen langs die weg profiteerden in feite van de aanwezig heid van Duitse troepen in de zogenaamde 'MarinesteliingOp gezag van de Duit se militaire autoriteiten moest de stroomvoorziening in de gemeente Callantsoog 'sofort' uitgebreid wordenl Zodoende kwam het elektra ook bij de mensen aan de Duinweg Waterleiding was al veel eerder in het dorp aanwezig.Ook wat deze voorziening be trof bleef de Duinweg achteraan lopen.Het werd ruim na de 2de wereldoorlog dat ook voor deze Callantsogers de waterput tot het verleden ging behoren. Het gezinsleven had een eenvoudig patroon, 's Winters werden er veel gezelschaps spelletjes gedaan. En daar deden de kinderen ook aan mee Gelezen werd er ook welmaar niet veelvooral niet door vrouwen en meisjes, om dat die zich ook 's avonds nuttig konden maken met breiwerk of iets dergelijks. Een en ander gedachtig de schone uitspraak:"Een vrouwehand en een paardetand mo gen nooit rusten." Pretjes, zoals met vakantie gaan, bestonden als regel nietDe enige uitlaatklep was de Callantsoger-kermis in de eerste week van september met de daaraan verbon den toneeluitvoering op maandagavond. Dat was een hoogtepuntwaarnaar het hele jaar uitgekeken werd. De uitvoeringen vonden meestal plaats in de zaal van mevrlekeienburgLater werd dit café De Waal. De zaal van mevr. Tekelenburg was speciaal bij de mannen in trek, omdat de dochter van de eigenares (Non) tot de plaatselijke schoonheden behoorde en daardoor, on geacht de kwaliteit van het toneelstuk, altijd voor een goed gevulde zaal zorgde

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 1988 | | pagina 6