13e yeschtedente \wi h&t beeld
/D* Vi&ktrmttz (deel i
W.LASTDRAGER
VE ROTS
"In het voonjaan van 1924 kneeg ik toestemming van het gemeentebestuun een
notApantij op dn Buunt te. maken. Men zal zich afivnagen, wat voon nut dit
had. Ik zal tnachten dit duidelnjk te maken.
De Buunt, nu het Vonpiplein, zag en voon 1924 heel andens uit dan thanA.En
wanen lage gedeelten en hoge kanten. Voondat het tennein niet ovenal be-
gnoeid was, z>tooh het zand hen en den en bleei liggen waan wat luwte wai.
Op een dag kneeg ik bezoek van de keen Vemmeldaal uit Hoonn. Hij zette zijn
auto aan de kant van de weg, dus op de Buunt. Kndens zou niemand meen kun
nen paAbenen.
"Staat er een standbeeld in dit dorp? Op het Dorpsplein? Daar heb ik nog nooit
erg in gehad!" Verbaasd keek ik de badgast aan. Hij kwam toch al een paar jaar
in Callantsoog en toch hij had nooit het beeld 'de Visserman' gezien!
Nou ja, het is ook niet zo'n groot beeld.
Echte Callantsogers schijnen toch een zwak voor die stenen visserman te hebben.
Er zijn jaren geweest, dat het beeld voor het bejaardenpension aan de Stuyve-
zandeweg heeft gestaan. Daar waren heel wat mensen het niet mee eens.
Op een luilaknacht - 1973 - heeft toen een groep, vooral jeugdige Callants
ogers, het beeld weer op het Dorpsplein gezet. Daarmee maakte ze aan het ge
meentebestuur duidelijk, dat 'de Visserman' daar hoorde te staan en nergens
anders
Pratend met oude Callantsogers bleek me dat het komen en gaan en weer komen van
het beeld op zich een hele geschiedenis is.
Ik heb getracht die geschiedenis te achterhalen.
In het boekje "Het werk en leven van een 75jarige Callantsoger" door de heer
P.Vos Jnz. (1888-1979) in 1963 geschreven, vertelt hij over de rotspartij met
fontein die eens de Buurt, nu het Dorpsplein, sierde.
Hieronder volgt een gedeelte uit het genoemde boekje.