CjeWurd.
Arie van Scheijen heeft een aantal waar gebeurde voorvallen
opgeschreven.
De redactie van de Clock vond ze interessant en leuk en dus
de moeite waard om ze in haar blad te publiceren.
De originele namen van personen die in de verhalen voorkomen
zijn vervangen door andere.
EEN BAKZIL
ALLERGIE
Het zal in 1917 zijn geweest, dat op
de agenda van de gemeenteraad van een
dorp dichtbij Callantsoog onder ande
re stond: Aanleg van een waterleiding.
Tot die tijd was een ieder steeds be-
kig voor zichzelf drinkwater te ver
krijgen.
Enkele gebruikten een pomp en haalden
zo water uit de grond. De meeste had
den echter een regenbak, die via een
dakgoot met hemelwater werd gevuld.
Op de bewuste vergadering was Ko een
van de tegenstanders van waterlei -
ding. Hij was namelijk van beroep:
schoonmaker van regenbakken.
Toen de vooistanders van waterlei -
ding begonnen te praten over het feit
dat leidingwater veel schoner was dan
ander water en dat het dus hygiëni-
ser was om het te drinken of om je er
mee te wassen en dat er in ander wa
ter veel te veel bacillen voorkwamen,
werd Ko heel kwaad. Hij riep luid:
t Zou watIk hew in me leve hon-
dere regenbakke skoonmaakt, maar nog
nooit één 'bakzil' zien!"
Even was het stil en toen kwam het
antwoord van de tegenpartijJe mot
niet denke dat ze zo groot benne as
een sigarekissie, man!"
VERLEIDELIJK
Peter Mandemaker uit ons dorpje was
voor zaken naar Amsterdam geweest.
Alles was 'regeld' en tevreden liep
Peter met z'n tas onder z'n arm naar
het station.
Plotseling werd hij aangesproken door
een leuk gevulde dame, die vriende -
lijk vroeg of hij met haar mee wou.
Peter verschoof z'n pet, krabde eens
achter z'n oor en zei: "Nou meissie
ik most maar bedanke, want ik hew nag
een tas met huiswerk."
Gert was al een hele tijd, met zijn pet
op, in het gemeentehuis. Een langzaam
voorbij lopende ambtenaar vroeg hem of
hij last van de kou had.
"Nee," zei Gert. "Ik hou m'n pet op de
kop, want ik ben allergisch voor ambte
naren. As ik hem ofset.gane al m'n hare
rechtoverend staan."