St^tidin gen. J.Baken Zeeweg 3 Callantsoog Eeuwen lang hebben kustbewoners zich nauw bij de zee en het strand betrokken gevoeld: schipbreuken, strandingen een zeedriften brachten afwisseling in de sleur van alledag en gaven vaak ook een ruggesteuntje in de zware strijd van hun bestaan. Zo was het ook met de Callantsogers gesteld, zelfs nog tot in het begin van deze eeuw. In een stotende storm en striemend stuiven van het zand beleefde een vijftienjarige jongen, die halverwege Callantsoog en Groote Keeten deel uitmaakte van een groot gezin, de dag van zijn jongensleven. Hij was Pieter Vos, die op 20 september 1888 was geboren als zoon van Jacob Vos en Grietje Louw,een telg uit een zeer oud Callantsoger geslacht, waarvan reeds in 1653 gewag wordt gemaakt. Op hoge leeftijd heeft hij herinneringen uit zijn leven vastgelegd in een 'verhalenboek': "As un mens oud word, ken ie veul beleven". Hieronder volgt dan zijn verhaal over de stranding van de"Constance in zijn eigen Westfries dialect. 10 October 1903. t Was sturmweer. Ik ging gouw ewen op duin kaiken en zoo ik op de kant van duin ankom, zien ik een groot zailschip nij de wal kommen. Hai was zoowat un 100 meter uit de wal. Ik vloog nij huis en zai:Er komt een schip nei de wal. Vader dadelijk op hooge bienen nij strand en dat ie op duin kwam, had ie een zwaai nomen en in plaas dat ie nou net voor ons patje strande, raakte hai bai paal 12 vast. Dat was natuurlijk un heele alteratie: De reddingboot most nij strand, maar deur 't hooge water kon ie amper langs strand komme.Deerom ginget ze ook met de vuurpail heen. i;eur de woeste zee was 't haast niet te doen mit de boot uit te varen en toen STRANDING VAN HET NOORSE FREGATSCHIP "CONSTANCE" BIJ PAAL 12 OP HET STRAND VAN CALLANTSOOG 10 OKTOBER 1903

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 1986 | | pagina 18