Flistbvische 'besctxouwtn^cn \?&n een 'Wdg&S'tr
De historische bespiegelingen over Callantsoog van een periodieke badgast gaan
natuurlijk niet terug tot aan de vroege middeleeuwen.Een jaar of twee na de
Tweede Wereldoorlog maakte ik voor het eerst kennis met het toen nog kleine
dorpje aan de zee.
In ons dorp, Landsmeer, was een padvindersgroep opgericht en ik zou als amper
twintigjarige een groep dartele welpen begeleiden naar het zomerkampDat kamp
zou worden betrokken ergens in de buurt van de Abbestederweg in Callantsoog
een plaatsje waar we nog nooit van hadden gehoord.
We gingen op een Hemelvaartsdag op verkenning uit.Het goot, naar de weerkundi
ge traditie van die dagen.
Hoewel het gek klinkt voor een padvinderwe verdwaalden al in Alkmaar want
we stapten in een busdie ons naar Camperduin brachtIk herinner me, dat we
de hele Hondsbosse zeewering overgebost zijn.Als een reddende engel verscheen
er daarna een bus, die ons bij de Stolpen afzette. Kletsnat waren we en nooit
ben ik met meer vreugde een kroeg ingedoken dan toen.
Een van Schagen komende bus voerde ons naar Callantsoog. We stapten uit op een
plein, waar alleen maar een klein stenen vissersmannetje stond.Het 'plein' be
stond uit een groot grasveld, waarom heen lage huisjes waren gegroepeerd. Naar
de Abbestederweg en nog verder vergde weer een 'stief kwartiertje', maar ein
delijk zaten we toch in de warme woonkeuken van een stel bij zonder vriendelij
ke mensen,met wie wij, na afgedroogd te zijn de condities konden bespreken van
een week welpenkamp op de deel.
Ik herinner me nogdat niet ver van de boerderij er een ruw begroeid terrein
was met hoge Duitse bunkers. Daar is menig spel gespeeld.Een hoogtepunt voor
die groep kleine mannekes in hun groene welpenpakjeswas natuurlijk t bezoek
aan het strand.
Daarna verzonk Callantsoog voor mij in de vergetelheid,totdat ik, werkende bij
de Amsterdamse sociale dienstvernam, dat de directeur J.C. van Dam, na vij f-
tig dienstjaren, afscheid nam. De goede man wilde als afscheidscadeau helemaal
niets voor zich zelf, doch bestemde een eventueel in te zamelen bedrag voor esi
goed doel in het belang van het personeelDat goede doel werdTWEE VAKANT1E-
HUISJES IN CALLANTSOOG. Nog nooit is er zo enthousiast ingezameld voor een
vertrekkend persoon.Groot was ook de animo van de mannen van de personeelsver
eniging om naar Callantsoog te reizen,teneinde daar te onderhandelen met het
gemeentebestuur over de erfpacht van de laatste stukjes grond, die nog tussen
het dorpsplein en de zeereep beschikbaar waren voor bebouwing. Ze onderhandel
den ook met een zekere heer Vos over de bouw van twee stenen bungalows voor ch
kapitale prijs van zes en een half duizend gulden per stuk!
Er was zoveel animo onder de Mokumse G.S.D.ers voor de bungalowsdat er geloot
moest worden. Aangezien ik wel gelukkig ben in de liefde, maar ongelukkig in't
spel, lootte ik er steeds naast.Daarom troostten we ons maar met de huur van
een huisje in een bloeiende bongerd in Heiloo.
Toen we daar weer eens waren, besloten we toch een dagje naar Callantsoog te
gaan, om de huisjes in bedrijf te zien.
Het was die dag erg warm.Een van onze collega's was thuis en lag als een ge
kookte garnaal op een stukje grasveld.
Op het gloeiend hete strand wriemelde het van mensen. Het dorp was zo kaal als
een kikker en er groeide geen boom.
"Nooit van ons leven meer naar Callantsoog," zeiden we. We pakten haastig een
bus en reisden terug naar ons heerlijke huurhutje onder de schaduwrijke bomen
in Heiloo.
(Wordt vervolgd)