Epiloog
48
ZR. LUCYTROMP
Ruim 120 jaar zusters Ursulinen in Bergen. Nog wel, maar
het einde komt in zicht. Een dorp in een dorp was het;
met dat gigantische gebouw aan de rand van de polder.
Met scholen, internaten, een boerderij, tuinderij, wasserij,
bakkerij...
In de loop van al die jaren hebben de zusters een eigen
plek gekregen in het dorp, in de dorpsgeschiedenis en in
de dorpsverhalen. Want zo vele Bergenaren hebben er bij
ze op school gezeten, pianoles gehad of zijn er misdienaar
geweest.... en daarover doen smeuïge verhalen de ronde.
De verhalen gingen ook ver buiten Bergen. Voor de regio
werden onderwijzeressen in Bergen opgeleid. Uit het hele
land kwamen meisjes hier om een opleiding te volgen
tot lerares aan een landbouwhuishoudschool. Bijna al die
meisjes kwamen intern, als pensionaire. Duizenden men
sen zijn hier opgeleid en hebben er goede (en ook minder
goede) herinneringen aan.
Toen de zusters met lesgeven begonnen, werd bijzonder
onderwijs deels gesubsidieerd. Zij startten uit idealisme
met zelfgemaakte leermiddelen. Zij waren het die in
Zuid-Holland startten met een internaat en onderwijs voor
kinderen met een verstandelijke beperking, ook met zelf
gemaakte leermiddelen en veel idealisme; want voor die
kinderen was nog geen enkele voorziening.
En dan hebben we het nog niet gehad over de nieuw
gestichte zustercongregatie in Uganda en Kenia, waar ook
onderwijs en ziekenzorg werden gegeven.
En nu zijn de zusters oud geworden. Het grote huis, de an
dere gebouwen en alle landerijen zijn verkocht. De gebou
wen zijn gesloopt en het terrein is opnieuw bebouwd met
huizen voor de Bergenaren.
In 2019 is het allerlaatste deel verkocht. Een gedeelte
wordt met een nieuwe woonwijk bebouwd, de kloostertuin
met de kruidentuin zijn overgedragen aan de gemeente
als park. Het laatste kloostergebouw is verkocht aan een
woningcorporatie; het is verbouwd tot appartementen
voor sociale huur om, behalve de nog levende zusters, ook
mensen met een smallere beurs de kans te geven in een
mooie omgeving te wonen.
Over 25 jaar zullen er na bijna anderhalve eeuw geen zus
ters Ursulinen meer in Bergen zijn en worden zij een herin
nering. Een herinnering aan een groep vrouwen die door
hard te werken en sober te leven met elkaar een enorm
bezit hebben gehad dat zij, behalve voor de zorg voor
eigen onderhoud, ten dienste van kerk en maatschappij
hebben gesteld.
