37
boeren groente besteld. Later kwam er een menucommis
sie met een vragenlijst voor wensen en suggesties.
De schaaltjes met sla en toetjes zette Henk op grote tafels
in rijen van zeven, dat was overzichtelijk. Er werd name
lijk in zeven huiskamers gegeten. In elke kamer waren de
tafels gedekt voor ongeveer dertig zusters.
In de gang bij de keuken wachtte een zuster met een
transportwagentje op de soep- en kookpannen. Eenmaal
op het wagentje gezet, werd er een moltondeken over
heen geslagen om alles warm te houden. De wagentjes
gingen een voor een met de lift naar de huiskamers boven.
Hoofd Voeding
Diverse zusters regelden - afzonderlijk van elkaar - de in
koop van brood, vlees en groente, die om de twee maan
den bij een andere bakker, slager of groenteboer werd
besteld.
Al gauw werd besloten om de inkoop van voedsel en ap
paratuur beter te coördineren. Henk werd hoofd Voeding
en ging alle levensmiddelen inkopen, veelal aan de hand
van offertes bij grote landelijk leverende bedrijven, want er
waren steeds minder kleine middenstanders in Bergen.
Zo verhuisde hij van de keuken naar kantoor. Het werd
als het ware een horecabedrijf, ook gezien de gasten die
werden verzorgd. Bij speciale gelegenheden, zoals profes
siefeesten (een 25-, 40- of zelfs 50-jarig jubileum van de
professie van een zuster), werd de jubilaris met haar familie
de hele dag in de watten gelegd.
Tegelijk ingetreden zusters voelden zich nauw verbonden
met elkaar. 'Clubstukken', werden ze genoemd. Als er
een zuster terugkeerde van een missie in Kenia of Uganda
(tijdelijk of permanent, vrijwillig of door de politieke situ
atie verdreven) was dat een emotioneel gebeuren. De klok
luidde en de betreffende zuster werd uitbundig binnenge
haald en verwend.
Hoofd civiele en facilitaire dienst
In 2001 vertrok de toenmalige directeur algemene voorzie
ningen en werd Henk gevraagd om hem op te volgen. Toen
moest hij ook personeel aannemen voor de andere diensten
dan alleen de voedingsdienst. Nooit werd gevraagd of de
sollicitant katholiek was. Het moest gewoon 'passen'.
Henk had ook de zorg voor de 'buitenhuizen' (bijv. de con
venten in Haarlem, Spanbroek, Venhuizen,t Veld en het
vakantiehuis in Hollandse Rading). Hij regelde daar het on
derhoud, stelde begrotingen op en begeleidde het proces
naar huuropzegging of verkoop.
De moderne tijd deed zijn intrede ook bij de Ursulinen: er
kwam tv en later computers, er was een oproepsysteem
en een telefooncentrale. Zusters kregen vrij en gingen op
vakantie naar hun eigen vakantiehuis in Hollandse Rading of
bijvoorbeeld naar het buitenland op familiebezoek. Het per
soneel voelde zich betrokken, de vele jubilea werden altijd
gevierd. In de 42 jaar dat Henk er werkte zijn de Ursulinen
altijd meegegaan met de tijd, met behoud van de groeps-
warmte en het respect voor elkaar.
Groen (geen familie van Cor Groen) j I Ij3
een personeelsvereniging op, ook WLi f '"ViV.B ',73 B ^"1 jê jJJ f
omdat het interne personeel (huishou- kSJ -•
ding, keuken en administratie) weinig ■- Jr*' 1
contact had met de buitendienst zoals i
tuinlieden en technische dienst. Ze H|| jj
wilden een gezelligheidsclub en er ./v.y
werd een prijsvraag uitgeschreven voor
een geschikte naam. Die werd gewon-
naam PeVeJo (Personeels Vereniging |T HÉH
Josephstichting. Die naam werd op i
een
Vanuit PeVeJo zijn onnoemelijk veel
activiteiten georganiseerd, zoals kaart- Personeelsuitstapje met PeVeJo.
en muziekmiddagen en cabaretvoorstel
lingen; ook voor de zusters. Sinterklaas kwam jaarlijks voorbij en jubilerende zusters werden in het zonnetje gezet. En
er kwam een personeelsblad uit: Vers van de Pers. Omdat het personeelsverloop niet groot was, was er regelmatig
een jubileum te vieren met een toespraak, liedjes, sketches en natuurlijk een cadeau. In de jaren negentig werkten er
ongeveer 44 personen in het klooster, het merendeel parttime. De afname van het aantal zusters had ook gevolgen
voor het lekenpersoneel, zodat er na 35 jaar een eind kwam aan de activiteiten van PeVeJo.
