"Eén tot twee keer per week gingen we naar de kapel.
Iedereen moest elke dag voor of na het ontbijt een taak uit
voeren, bijvoorbeeld de gangen vegen of kranten openvou
wen (die kranten werden verkocht als verpakkingsmateriaal
voor bijvoorbeeld groenteWe liepen binnendoor van het
pensionaat naar de landbouwhuishoudschool en na de lessen
door de gang weer terug, huiswerk maken in de huiswerk
ruimte. Daarna waren we vrij en mochten we onbegeleid
naar buiten. Naar de snackbar aan de overkant, een patatje
halen. Of wandelen of het dorp in gaan.
's Avonds zat je in de huiskamer - daar konden we tv kij
ken - of in je kamertje. Zuster Maria en Tinie waren altijd
in de buurt.
Was het streng? "Nee hoor! Als je het te bont maakte in de
ogen van zuster Maria, dan werd je op het matje geroepen
en sprak ze je toe. Daar bleef het bij.
"Eigenlijk niets. We leefden in een bubbel.
23
DE URSULINEN VAN BERGEN EN HET ONDERWIJS
Herinneringen aan het St. Augustinuspensionaat
Ineke Rood (1970-1972)
Als dertienjarig meisje kwam Ineke Rood, een slagers
dochter uit Wognum, in 1970 in het pensionaat van de
zusters Ursulinen wonen, na een jaartje bij de Ursulinen
in Spanbroek. Ze volgde de landbouwhuishoudschool.
Het waren de nadagen van het pensionaat. Er waren
ongeveer 15 a 20 pensionaires - veelal dochters van
winkeliers. Sliepen de pensionaires aanvankelijk op één
slaapzaal, toen Ineke kwam was er net verbouwd en
kreeg ieder meisje haar eigen kamertje. De groep werd
begeleid door een vaste zuster, zuster Maria, met haar
assistente Tinie, die geen zuster was. Zuster Maria droeg
in die tijd al geen habijt meer.
Er werden geen activiteiten speciaal voor de meisjes ge
organiseerd. Als ze iets leuks wilden - een feestje of een
bonte avond - moesten (en mochten) ze dat zelf organi
seren. Ze leefden geheel afgescheiden van de klooster-
Aankomst van pensionaires.
Slaapkamertje in het pensionaat.
zusters en ze hadden ook geen contact met de interne
meisjes van de inas-opleiding, die hun eigen huiskamer
hadden. De meeste meisjes gingen elk weekend naar
huis.
De huis(werk)kamer in het pensionaat.
En alle wildheid van begin jaren zeventig, de flowerpo
wer en vrijheden, wat heeft ze daarvan meegekregen?
Er werd geen dwang uitgeoefend, ook niet wat betreft
het geloof, maar er werd ook geen aandacht besteed
aan heimwee-problemen, de puberteit of ontluikende
seksualiteit. Hoewel de meisjes wel jongens zagen - zo
als de jongens van de St. Antonius-mavo in het gebouw
vlakbij - was er geen gedoe over jongens of verliefd
heden. Die dingen leken niet door te dringen tot haar
geïsoleerde wereld binnen in het pensionaat.
