yan alle herbergen
in berget]
die echte berdenaren
f herbergen
15 het huis tyetdepilare
de Ware
14
BERGENSE KRONIEK, NOVEMBER 2020
Tot eind jaren 60 kreeg De Pilaren - net als elk huishouden
- een jaarlijkse voorjaarsschoonmaak. Alles werd van zijn
plaats gehaald om de boel grondig te soppen. In het begin
werd ook het plafond goed onderhanden genomen, maar
gezien alle rookaanslag was daar geen beginnen aan. Sinds
dien heeft het de kleur 'sigarenbruin'.
Als het kermis was, werd het personeel met kinderen mee
uit genomen om een dagje te zwaaien en te zwieren, met
oliebollen en een suikerspin toe.
In de zomer, tijdens de drukte van de bouwvakvakantie
stond er 'kip, aardappelen en appelmoes' op het menu.
Hoe irritant als iemand dan een paprikaschnitzel bestelde!
In de zaak stond een aquarium met forellen erin. Tijdens de
Kerst waren de gasten natuurlijk chique gekleed. Maar plot
seling brak het glas van het aquarium! Het water gutste over
de nette kostuums en de forellen spartelden op de houten
vloer.
Met 'oud en nieuw' werden er gratis oliebollen uitgedeeld
en vaste klanten kregen een pannetje bruinenbonensoep
met sterke drank erin mee.
In het café-restaurant leerde Anna veel artistieke mensen
kennen. Adriaan Roland Holst bijvoorbeeld. Hij zat graag
in het hoekje bij het raam, daar kon hij alles overzien. Maar
daar hing ook de luidspreker boven zijn hoofd; die moest
dan op zijn verzoek zachter worden gezet. Ook zat hij graag
op het terras met uitzicht op de Ruïnekerk te genieten van
een borrel. Een humeurige dichter die zich verheven voelde
boven het personeel. Toen burgemeester Lo de Ruiter hem
vertelde over de plannen om het Plein naar hem te vernoe
men, was zijn reactie: "Nee, ik wil niet dat mensen straks
over mij heen lopen."
In de jaren 70 zat er regelmatig een excentrieke verschijning
op het terras: Mathilde Willink.
De dochters van Loos, Marga, Anna en Erica, waren zelf ook
kunstzinnig. Ze werden geïnspireerd door de kunstenaars
in het café en kregen van hen stimulerende aanwijzingen.
Soms stonden ze 's nachts op om te tekenen - overdag was
daar geen tijd voor... De zusjes schilderen nog steeds.
Een andere stamgast in de jaren 70 was ambtenaar Huisves
ting Joop Uitenthuis. Hij zat altijd zogenaamd de krant te
lezen, maar het was duidelijk een manier om iedereen in de
gaten te houden. Als je als gescheiden vrouw op zoek was
naar woonruimte, kon je het beste aanschuiven aan deze
leestafel en Joop een borrel aanbieden.
's Avonds kwam hij dan graag even op visite om het een en
ander te bespreken... "Joop wat ga je doen als je 65 bent?",
werd hem eens gevraagd. "Dat zien we dan wel weer", had
Joop geantwoord. Maar helaas. hij overleed op die leeftijd.
'Ad de Chef'
Onder die naam kennen vele Bergenaren de kok Ad Door
akkers, die meer dan vijftig jaar in de keuken de gerechten
klaarmaakte. Als jochie van 9 jaar - hij woonde toen in Tilburg -
hielp hij voor schooltijd de banketbakker, omdat het er zo lekker
rook. Daar leerde hij krakelingen en soesjes spuiten. Maar ook
van suiker schalen maken. Na de Hotelvakschool werkte hij in
het Parkhotel in Rotterdam en is hij een tijdje kok geweest op
cruiseschepen. In 1968 kwam hij in De Pilaren werken en trof
een aparte baas aan: Theo Loos. Maar met zijn belangrijke taak
in het bedrijf had Ad nooit last met hem. Meer dan 25 jaar was
f
Ad Doorakkers zet nog dagelijks de stoelen buiten. Foto auteur.
LU» firtlniP
De huidige menukaart van Het Huis met de Pilaren
