Hoofdstuk 13 Bergen bevrijd
Het verzet had in het laatste oorlogsjaar in het geheim
Binnenlandse Strijdkrachten opgericht. Dit affiche hingen
ze overal op na de bevrijding als groet aan de bevrijders.
De oorlog is voorbij
Er woonden nog maar weinig Bergenaren in ons
dorp toen de bevrijding kwam. Twee keer - in 1943
en in 1944 - moesten veel inwoners hun huis verlaten.
Dat was om de kust beter te kunnen verdedigen.
Maar op 6 juni 1944 landden de geallieerden in
Normandië. Dat noemen we D-Day, decision-day.
Decision is Engels voor 'beslissing'. Rusland rukte
Eddy Hopman herinnert zich:
"Toen kwamen de Canadezen. Samen met de
Binnenlandse Strijdkrachten tekenden ze de over
gave van de Duitsers. Daarna trokken ze op hun
pantserwagens naar het terrein van het Oude Hof,
waar ze hun tenten opzetten. Het werd een massa
le zegetocht. Zelf liep ik achter de gevechtswagens,
die beladen waren met juichende Bergenaren."
vanaf de andere kant, het oosten, op. Toen zij Berlijn
bereikten, de hoofdstad van Hitlers rijk, was het
eindelijk zover. De Duitse troepen gaven zich over. De
oorlog was voorbij. Bergen wachtte in spanning af.
Wanneer zouden ze bij ons komen, de bevrijders?
Terug naar Duitsland
Canadese militairen namen de Duitse soldaten
gevangen. Die Duitse soldaten waren nu
krijgsgevangenen geworden. Dat betekent dat
ze in de 'krijg', de oorlog, gevangen genomen
waren. Ze moesten hun wapens inleveren. Daarna
mochten de meeste krijgsgevangenen terug naar
Duitsland. Ze liepen, fietsten en reden met karren
heel Noord-Holland door en de Afsluitdijk over op
weg naar de Duitse grens. De oorlog was voorbij.
De bevrijders zetten dit bord neer om de Duitse troepen te
wijzen hoe ze naar Duitsland terug moesten lopen.
Kom vanavond met verhalen
De dichter Leo Vroman schreef na de bevrijding
het gedicht Vrede. Het werd een beroemd gedicht,
met als beginregel 'Kom vanavond met verhalen'.
Vroman was zelf Joods, maar ontsnapte in 1940
aan de Duitsers. Vanuit Scheveningen vluchtte hij
met een zeilboot naar Engeland.
Uit het gedicht Vrede van Leo Vroman:
Kom vanavond met verhalen
Hoe de oorlog is verdwenen,
En herhaal ze honderd malen:
Alle malen zal ik wenen.
40
