zou naar de Ruïnekerk lopen..." Dit wordt echter niet door
historici onderschreven en bij de laatste kerkrestauratie
werden geen sporen van een tunnel teruggevonden. Kees
verhaalt ook over het bestaan van een versterkt herenhuis
op de plaats van Het Hof. Een voor historici al even omstre
den verhaal, omdat daarvoor tot nu toe geen bewijzen zijn
gevonden.
Ook elders op het landgoed zijn nog oude restanten te
zien, voor wie er oog voor heeft, vertelt Kees: "Aan de
noordkant van de boerderij is nog een restant te zien van
een gierkelder en tussen de bomen ligt nog een fundering
van de oude plee. Tegenover de Zwarte Schuur ligt nog
een hellingbaan in het water. Daarlangs werden in de tijd
van de Van Reenens boomstammen die in de vijver waren
'gewaterd' de schuur in getrokken waar de houtzagerij
was. Aan de voorkant staat nog een teerkoker om palen te
teren."
Verhalen over de Van Reenens
Ook al woonden de Van Reenens al lang niet meer op
het landgoed toen Kees er kwam, van Jan en Kobus
Akerboom, die in de boerderij woonden, hoorde hij veel
verhalen over de Van Reenens, vooral over hun zuinigheid.
Zo is er een verhaal van hun vader Siem Akerboom, die
meer dan vijftig jaar als tuinman bij de Van Reenens in
dienst is geweest. Op een dag trok hij de stoute schoenen
aan en zei tegen Jacob van Reenen: "Weet je dat ik hier
al voiftig jare werrek?" "Ja", had Jacob gezegd "dus dan
heb je al heel wat bij mij verdiend."
De familie Akerboom was al vroeg in het bezit van een
radio en de Van Reenens niet. Op een dag, toen de radio
een toespraak van de koningin zou uitzenden, wilden de
Van Reenens graag bij Kobus naar de radio luisteren en
kwamen daarom op 'theevisite'.
Piet Timmerman, oud-medewerker van de Volkshoge
school, zei eens over de Van Reenens: "Zij zijn eigenaar
van de waterleiding, maar zelf hebben ze maar één was
tafel." Toen de Volkshogeschool het gebouw in 1946
betrok, stookte Abeltje van der Wal het fornuis nog met
turf en hout en moesten er in de winter nog dagelijks
veertien kachels worden aangemaakt.
Hoewel hij niet goed meer zag, werkte Jacob van Reenen
tot op hoge leeftijd in zijn timmerwerkplaats de Zwarte
Schuur. Daar stond een grote elektromotor, die een as
aandreef die langs het plafond liep, met naar elke ma
chine een aandrijfriem, die per machine werd gespannen.
Dus die grote motor draaide ook als er een klein gaatje
geboord moest worden. Uiteindelijk zijn al deze machines
helaas bij het oud ijzer beland.
Kees' kennis blijft
Met het vertrek van Kees in 2015 ging zijn kennis niet
verloren: hij heeft in de loop van de tijd veel workshops en
cursussen gegeven over het biologisch kweken van groente
en kruiden. Na zijn afscheid hebben bewoners van Scorle-
wald zijn taak met veel toewijding overgenomen. De oogst
wordt nog altijd geleverd aan de keukens van Blooming.
Kijklaan
Kees wil nog iets kwijt: "Ik ben niet blij met het plan van
de provincie om de kijklaan voorbij Het Hof door te trek
ken, zelfs over het ecodorp. Ik zal je vertellen waarom:
oorspronkelijk zou het hoofdgebouw van Het Hof recht
voor de brug aan de zuidzijde gebouwd zijn. Dat zou dan
de afsluiting van de kijklaan geweest zijn. Een kijklaan
loopt altijd recht naar het hoofdgebouw. Dus als je het
zou willen aanpassen, dan zou er een kijklaan in de rich
ting van de Mosselenbuurt moeten lopen, met aan het
eind bijvoorbeeld een theehuis. Of (hier spreekt de tuin
man, red.) een paar rode beuken als afsluiting."
De tunnel voor de brug dichtgemetseld.
Omdat Blooming de kennis van Kees niet verloren
wilde laten gaan, zijn er voor het afscheid van Kees
door Chris Houtman enkele filmpjes over de 'tuinheer
van Bergen' gemaakt. Hierin vertelt Kees over zijn
liefde voor de tuin van Het Oude Hof. De filmpjes zijn
te zien op youtube, zoek op 'Kees Bos, Hof, Bergen'.
Restauratie van de brug in 1978. Foto's collectie Kees Bos.
11
KEES BOS, HEER VAN DE HOFTUIN
