31
Lucebert, in 1981 gefotografeerd door Trees Bruinsma. Collectie Trees
Bruinsma.
laten vooral veel groen zien: Bergen als boerenkooldorp.
Maar... de gemeente vraagt haar om dit klusje ook in de
winter te doen!
Portretten
Aan Cor Klerk, ambtenaar Cultuur, stelt zij voor dat zij de Ber
gense kunstenaars gaat fotograferen. Een fantastisch idee,
vindt hij. De portretfotografie is Trees op het lijf geschreven.
Op de fiets met haar statief onder de snelbinder en de foto
koffer in haar fietstas rijdt ze naar haar afspraken. Vaak moest
er in een atelier veel verplaatst worden om een goede foto te
kunnen maken.
In 2006 werd voor de Kunst10daagse van al haar kunste
naarsportretten een tentoonstelling ingericht in Het Oude
Hof.
Omdat haar verdiensten als freelance-fotograaf niet hoog
waren, was Trees altijd op zoek naar opdrachten. Toen begin
jaren negentig in De Duinstreek van eind maart stond dat
alle honden een hondenpaspoort met foto moesten hebben,
belde ze de gemeente om deze opdracht binnen te halen. Ze
werd doorverbonden, en doorverbonden, en weer doorver
bonden. tot ze alle afdelingen had gesproken. Ze kan er nu
smakelijk om lachen en is sindsdien tegen 1 april extra alert.
Ook solliciteerde ze op een vaste baan als fotograaf bij de re
cherche. Foto's van plaats delict? Het zou vast wel wennen...
Ze was al door naar de laatste ronde toen ze enthousiast haar
portretfoto's van de kunstenaars liet zien. De reactie: 'Uw
werk is veel te mooi en creatief; u hoort hier niet thuis.'
Bijzondere Bergenaren
Voor de Bergense Kroniek heeft Trees gedurende een lange
periode de rubriek Toen en Nu verzorgd. Daarvoor nam ze
oude foto's en fotografeerde dezelfde plek in de huidige
tijd. Ook heeft ze 24 bijzondere Bergenaren* geïnterviewd.
Bijzonder waren ze zeker! Zo wilde 'meester' Nijdam zelf
het slot van het interview schrijven, maar dat was natuurlijk
niet de bedoeling. Uiteindelijk was de oude onderwijzer na
ontvangst van de Kroniek toch tevreden met het artikel. Een
andere geïnterviewde zei zich niet in het interview te herken
nen. Een week later bleek dat deze persoon in de war was
geweest door een sterfgeval en het artikel prima vond. Bij
oud-burgemeester Lo de Ruiter luisterden ze na het inter
view samen naar klassieke muziek. 'Wil je voorlezen wat je
hebt opgeschreven?' vroeg hij. En toen ze dat deed, riep hij,
slaand op zijn knie: 'Precies, zo heb ik het bedoeld!'
Voor het interviewen van mr. Frits Zeiler was Trees behoorlijk
zenuwachtig, zo'n erudiete persoon. Maar hij maakte het haar
makkelijk: hij vertelde alles al in chronologische volgorde.
Toen Trees de reactie van Simeon ten Holt op het conceptar
tikel kwam halen, was zij wel geschokt. Hij zat in de tuin en
zei: 'Zo ben je daar. Als ik het had geweten, had ik het aan
een touwtje aan de deur gehangen.' Hij vond het maar niks.
De tweede versie viel in betere aarde.
Trees vond het belangrijk om in haar interviews vrouwen aan
het woord te laten, om te laten zien dat vrouwen wel meer
konden dan het huishouden en voor kinderen zorgen. Omdat
ze vaak oudere mensen interviewde, gebeurde het wel eens
dat de geïnterviewde korte tijd na het interview overleed.
Toen ze een nieuwe kandidaat belde om een afspraak te ma
ken kreeg ze de reactie: 'O God, nu ben ik aan de beurt!'
Immateriële winst
Trees heeft Bergen waardevolle documentatie bezorgd.
Foto's die soms nog worden opgevraagd voor een boek of
een tentoonstelling. Zo zagen we haar foto van Ans Wortel
afgelopen zomer als het beeld van de tentoonstelling in
Museum Kranenburgh.
Al haar foto's zijn nu bij het Regionaal Archief Alkmaar. Wat ze
zelf nog heeft, is een boek met haar gekopieerde foto's, aan
geboden door Ron Wessels bij haar afscheid van het Fotoar
chief Bergen, twaalf jaar geleden.
Een lijst van de interviews met maand en jaar van verschijnen
is op te vragen bij de redactie.
