30
BERGENSE KRONIEK, APRIL 2018
Cees met zijn Mechelse herders (ca.
1992). Fotocollectie fam. Bloetjes.
Boer zoekt vrouw
Na de oorlog kon moeder Bloetjes door het oorlogsscha
deherstelplan een nieuw huis laten bouwen. Samen met
vrienden bouwden zij er nog een schuur bij. Later vond
Cees nog wel eens stukken van de brandbommen en het
was dan spannend om die in een vuurtje te gooien.
Toen Cees 39 jaar was, vond zijn moeder dat het wel eens
tijd werd voor een vrouw. Dus ook in die tijd was het al
'Boer zoekt vrouw'. Geen Yvon Jaspers, geen oproep op
de televisie, maar je moest het doen met 'hoort, zegt het
voort'. Via de veeverloskundige Jaap Tuin en een oom in
Schermerhorn leerde hij de 29-jarige gezinsverzorgster
Rie Ridder kennen. Ze trouwden en gingen de boerderij
aan de Groeneweg runnen. Het stel kreeg drie jongens en
een meisje.
Op de boerderij
Boer Cees had 36 koeien in zijn land staan, dat ten
westen van het vliegveld doorliep tot aan de Ringvaart.
Veel boeren vingen in de vaart clandestien paling. Daar
had Cees eerst geen verstand van, maar na een tijdje
had ook hij meerdere fuiken. Regelmatig fietste Cees 's
morgens heel vroeg in het donker - zodat niemand het
kon zien - naar zijn fuiken en stopte de palingvangst in
een grote zak. Dat waren korte nachten want om vijf
uur moest hij terug zijn om de koeien te melken. De
gevangen paling gooide hij in een oud petrolievat, waar
ze lagen te kronkelen voordat ze gerookt werden. De
rietmaaier kreeg wel eens een fuik in zijn mes, tot beider
ergernis.
De poort werd altijd goed bewaakt door zijn Mechelse
herdershonden, al konden de venters er gewoon door.
Op een dag vergat een venter de poort te sluiten. Cees
vertelt: "Ik hoorde de schapen vrolijk blaten en toen ik
opkeek zag ik tot mijn schrik dat alle twintig schapen
waren ontsnapt en op de Groeneweg liepen. Gelukkig
bleven de 125 kippen rustig op het erf rondscharrelen."
Het boerenbedrijf was hard werken en er kwam een dag
dat het anders moest. De koeien werden via een hande
laar op transport gezet naar Frankrijk. Na de invoering
van het melkquotum nam Cees pinken in de kost en
verhuurde stallen aan ruiters. Eerst een paar, maar via de
vereniging Kennemer Ruiters steeds meer. Dat was een
gezellige tijd, vond hij: elke dag kwamen er meisjes naar
hun paard en dan kregen ze altijd een 'koppie soep en
een toetje' van zijn vrouw.
In 2004 verkochten zij de boerderij aan Kees Roozemond
en verhuisden zelf naar de Saenehof in Bergen waar zij
genoten van een welverdiende oude dag.
Luchtfoto van de boerderij van Cees Bloetjes (1992). Fotocollectie
fam. Bloetjes.
