25
Kastje kijken
Altijd spannend: waren de velden goedgekeurd? Zou
de wedstrijd doorgaan? In een tijd zonder internet
kon je niet even op de site kijken. Beide verenigingen
hadden een kastje waar de mededelingen werden
aangehangen.
- Het kastje van BSV hing aan café De Oude Prins, aan
de Oude Prinsweg (ongeveer waar nu het afhaalloket
van de Chinees is).
- Het kastje van Berdos hing bij sigarenmagazijn Beu
kers, op de hoek Dorpsstraat-Sint Antoniusstraat. De
paal van het verkeersbord dat daar stond, was hele
maal glad van de jongens die zich op de fiets aan de
paal vasthielden terwijl ze lazen of hun werdstrijd zou
doorgaan.
Ver voor de tijd van de mobieltjes, in de jaren vijftig,
had Piet Brakenhoff, keeper van het eerste Berdos-
elftal, een manier gevonden om de rust- en eindstand
snel aan het thuisfront door te geven. Hij nam twee
van zijn postduiven mee naar uitwedstrijden. De ene
werd gelost in de rust, met de ruststand, de tweede
meldde de eindstand, nog voordat het team was thuis
gekomen. Immers, de busrit eindigde bij café Nieu-
wendijk, dus daar begon 'de derde helft'.
Sigarenmagazijn Beukers, op de hoek Dorpsstraat-Sint
Antoniusstraat, met rechts het kastje voor mededelingen van
Berdos. Collectie Archief VV Berdos
een historische wedstrijd won dit elftal met 3-1 van twee
deklasser Alcmaria Victrix, en dat terwijl BSV en Berdos zelf
allebei vierdeklas speelden. Ondertussen voerden enkele
initiatiefnemers van Berdos in het geheim onderhandelin
gen met leden van BSV. Dit gebeurde in café-restaurant De
Oude Prins, dat het clubhuis was van BSV, zoals café Nieu-
wendijk het clubhuis was van Berdos. BSV-lid Piet de Grauw
zou voorziter worden van de nieuwe vereniging, was het
plan.
Op de eerstvolgende ledenvergadering van Berdos werd
dit initiatief bekend. Het werd een tumultueuze vergade
ring. De voorzitter van Berdos, J. Oldenburg, en oud-secre
taris Piet Weijers wilden niets weten van een fusie. Toen de
broers Jaap en Jan Schmidt gelast werd de zaal te verlaten,
volgden het gehele eerste elftal van Berdos en veel andere
leden hen uit protest. Zij werden allen geschorst. Geeste
lijk adviseur kapelaan Plouvier, een strijdbaar verdediger
van het katholieke verenigingsleven en in zijn felheid soms
weinig tactvol, was ook tegen een fusie. Als de fusie zou
doorgaan, zou Berdos blijven bestaan, of opnieuw worden
opgericht, zo dreigde hij.
De storm raakte uitgeraasd. Vanuit de kerk werden toezeg
gingen gedaan over betere financiering en voorzieningen,
en voorzitter Oldenburg trad af om het de geschorste leden
makkelijker te maken weer lid te worden. Beide verenigin
gen gingen weer hun eigen weg.
Poging 2: een oproep
Nadat de heer De Boer eind 1964 in het Carillon - het pa
rochieblad van de r.-k. kerk - opnieuw tot de fusiegedachte
had opgeroepen, kwamen er diverse reacties los. Aan de
kant van Berdos waren er argumenten om niet voor een fu
sie te zijn. Het 'eigen gevoel' speelde daarbij - zoals bij elke
vereniging - een belangrijke rol. BSV, met de heren Henk
van Schaik en Bert Klaasen, zagen dit keer wel voordelen in
samengaan en de r.-k. kerk, bij monde van kapelaan Over
toom, had dit keer geen bezwaar tegen fusie. Toch duurde
het tot 1988 voordat de volgende stap werd gezet.
Poging 3: door de politiek
Inmiddels was Berdos in 1967 van het terrein aan de Lijtweg
verhuisd naar het nieuwe sportcomplex De Kiefthoek aan de
Groeneweg. In een raadsvergadering eind juni 1988 liet de
gemeenteraad weten aan te sturen op een fusie. Het was
een ordinaire bezuinigingsmaatregel, waardoor de gemeen
te ƒ30.000 minder aan de clubs hoefde uit te geven. De
beide verenigingen waren echter vooraf niet op de hoogte
van dit voorstel en hun eerste reactie was er een van terug
houdendheid. Besprekingen werden er niet gevoerd.
In 1994 liet de gemeenteraad weer van zich horen. Een
ruime meerderheid van PvdA, VVD en Bergens Belang bleek
voorstander te zijn van een samengaan van de beide voet-
