op zee te hebben en om een goede
plek te hebben voor de zenders om
de communicatie en navigatie van de
geallieerden te verstoren. Nu hebben
de telecombedrijven er veel plezier
van (foto 27). Bij Huize Glory zouden
we ook best even kunnen pauzeren.
Het beschermde een waterput waar
met een handpomp water uit geput
kon worden voor de paarden die de
Duitsers gebruikten. Nu is het een
meditatieoord. Terug naar de fietsen.
Aan het eind van de Helmweg gaan
we linksaf de Uilenvangersweg op.
We zien direct aan de linkerkant een
transformatorhuisje. Als we daar
direct met onze rug naar toe gaan
staan en vervolgens 50 meter vooruit
lopen, zien we in het duin een klein
telefoonbunkertje (foto 30). Hier
Bij de Verspijckweg gaan we de
PWN-duinen weer in. We gaan via
de Korteweg naar de Helmweg,
die gaan we naar links op. Bij het
tweede pad links stappen we af
gaan we te voet verder naar het
noordwesten. Vanuit het bos komen
we op een open vlakte. We lopen nu
op de Duitse weg, zoals dit pad nog
steeds wordt genoemd. Het pad is in
de oorlog heel slordig geplaveid met
het puin van de gesloopte huizen
in Bergen aan Zee (foto 28). Als we
rechts aanhouden, komen we bij een
koepelvormig bunkertje (foto 29).
konden de Duitsers hun veldtelefoon
aansluiten op de grondkabel die
door het hele duingebied liep. Naar
verluidt bewaarde de directeur van
het pompstation er later zijn aardap
pels in.
We vervolgen de Uilenvangersweg.
Aan het eind draaien we rechtsaf de
Zwarteweg op. Aan het eind van de
Zwarteweg komt de uitspanning Duin-
vermaak in zicht. Tegenover Duinver-
maak stallen we de fietsen. We lopen
westwaarts het parkeerterrein op en
het bos in, waar we de trap oplopen.
Boven gaan we op de T-splitsing
linksaf en na 20 meter bevinden zich
aan onze rechterzijde de resten van
de kelder van de keukenbunker van
het Stützpunkt XVIIH (foto 31). We
moeten wel het konijnenpaadje op
om deze resten goed te kunnen zien.
Ook in deze bunker hebben vleermui
zen een onderdak gevonden.
Weer op de fiets gaan we via de
Breelaan naar het Plein. Op de hoek
bij de Jan Oldenburglaan vinden
we, verscholen achter een vis- en
frietkraam, de bank ter herinnering
aan de huisarts Jan Blok (foto 32).
Jan Blok was vanaf het begin van de
oorlog als vrijmetselaar betrokken
bij de verzetsgroep van Jacoba van
Tongeren (zie pagina 7). In december
1944 kwam hij zeer verzwakt terug
uit Duitse gevangenschap. Hij stierf
op 15 januari 1945.
We fietsen door naar de Ruïnekerk.
Het rondje is volbracht maar we kij
ken nog even omhoog naar de dak
ruiter van de kerk (foto pag. 33). Dat
torentje was in de oorlog in gebruik
bij de luchtbeschermingsdienst. Van
daaruit had men goed zicht op de
omgeving. We hebben nu, op een
paar na, alle tastbare herinneringen
gezien. Degene die we gemist heb
ben bevinden zich op ontoeganke
lijke plekken en zijn van de openbare
weg niet te zien.
Het is te hopen dat er in de toe
komst goed gepast wordt op de
tastbare herinneringen aan de schan
dalige Duitse bezetting. Laten we
die niet vergeten.
Foto's: Dirk Nolson
41
TASTBARE HERINNERINGEN IN 2017 AAN WO II
