'Ik wil de ruimte,
net als in
Bellingwolde'
DE OUDSTE VASTE BEWONER VAN BERGEN AAN
ZEE ALBERDIEN RAVENHORST-KOOLHOF (90):
De oudste vaste bewoner van Bergen aan Zee wordt deze maand (november 2015) 90 jaar.
Het is Alberdien Ravenhorst-Koolhof. Haar negentigste verjaardag is een mooie gelegenheid
om haar te laten vertellen over haar leven in Bergen aan Zee, waar ze terechtkwam vanuit het
oostelijkste puntje van de provincie Groningen.
24
BERT BUIZER
Genietend van de zon vertelt Alberdien Ravenhorst
over haar leven
Het was een koude, bijna winterse dag, 26 november 1925,
toen Alberdina het levenslicht zag. Ze was de tweede
dochter - er was ook al een zoon - in het gezin Koolhof, dat
aan de uiterste oostgrens in het uitgestrekte Groningse
Bellingwolde woonde. Duitsland lag een paar honderd
meter van het vrijstaande huis verwijderd, een ruime tuin
voorzag in groenten. Hoe kwam het dat Alberdien - haar
roepnaam - in 1947 van vrijwel het oostelijkste punt van ons
land blijvend verhuisde naar vrijwel de meest westelijke
grens, naar Bergen aan Zee?
Vlak voordat ze 90 jaar hoopt te worden - 'zonder ook maar
één pilletje' - praten we daarover in de gezellige huiskamer
van haar vrijstaande bungalow aan de Elzenlaan in Bergen
aan Zee. We kijken vrij uit over het Engelse Veld en de
prachtige wolkenlucht daarboven: 'Ik houd van de openheid,
dat was ik in Bellingwolde ook al zo gewend'!
De jonge Alberdien had het als kleuteronderwijzeres erg
naar haar zin in Bellingwolde. Aanvankelijk werkte ze als
kindermeisje in het gezin van de huisarts, waar ze ook de
receptie van de praktijk deed, zonder telefoon! Later werd
ze aangesteld als kleuteronderwijzeres aan de plaatselijke
Oosterschool, maar per 16 april 1947 aanvaardde ze een be
noeming als kinderverzorgster. Ze trad toen in dienst van de
Vereeniging tot bevordering van het tijdelijk verblijf van kinde
ren in gezonde streken Voor Jong Nederland' aan de Verspyck-
weg in Bergen aan Zee, beter bekend als het 'koloniehuis
Voor Jong Nederland'.
Zuster Koolhof
Het was de voormalige wijkverpleegster uit Bellingwolde,
mevrouw Hoeflok, die, na haar benoeming tot directrice van
Jong Nederland, de jonge Alberdien uitnodigde te sollici
teren. Bij aanstelling was ze verplicht om de voorgeschreven
japonnen en schorten' te dragen en accepteerde ze eveneens
het matige salaris van f 50,--, dat later zou oplopen naar
f 70,-- per maand. Vanaf dat moment was Alberdien 'zuster
Koolhof'. Ze behoorde tot de eerste naoorlogse generatie
kinderverzorgsters van het op zaterdag 6 september 1947
heropende Jong Nederland. Plaatselijk aannemer Mosk had
het gebouw, dat in de Duitse tijd volledig was uitgewoond,
gerenoveerd. De regionale pers schreef: 'Het Koloniehuis
ziet er keurig en goed onderhouden uit. Het frisch-groene gras
tapijt met de springende fonteinen (dit moet een journalistieke
vrijheid zijn geweest, BB.) leek een oase in deze streek van stof
en puin. Hier moeten de kinderen zich thuis voelen en moet
het voor de Directrice en kinderverzorgsters een lust zijn, haar
zegenrijk werk te verrichten'. De kinderverzorgsters woon
den intern en hadden één vrije dag per week. Het was voor
Alberdien onmogelijk om op die ene vrije dag heen en weer
te reizen naar Bellingwolde. Vaak bleef ze in Bergen aan Zee
en als troost kreeg ze dan ontbijt op bed. Door de week was
het hard werken met de kinderen, maar 's avonds, wanneer
de kinderen 'op zaal' waren, zaten de dames bij elkaar in de
dameskamer en lazen, handwerkten of luisterden naar een
hoorspel op de radio. 'Ik heb het er verschrikkelijk naar mijn
zin gehad', vindt Alberdien nu nog.
Huwelijk, verhuizing en een fietsenstalling
Het woonhuis naast Jong Nederland werd bewoond door
Thijs Ravenhorst, zoon van Mees Ravenhorst. Mees, de huis
knecht van hotel Nassau-Bergen, was de eerste vaste bewo
ner van Bergen aan Zee. Thijs' jongere broer Kees kwam er
