boden.We hebben nog veel herinneringen aan het trammetje
Bello, waarmee we naar Bergen aan Zee reden via de Sparren
laan en De Franschman. Of aan Het Huis met de Pilaren,
begonnen door een echtpaar met een roodharige dochter die
het toen geheel onbekende aardbeienijs verkocht via een deur
met een luik vanuit het huis links van het huidige restaurant.
Wanneer Bello juist was aangekomen in het dorp, stond er
vaak een lange rij. Ik herinner me nu opeens dat ook in de
melkwinkel van Meyer in Bergen aan Zee heerlijk advocaatijs
werd verkocht, iets heel bijzonders in die tijd.
In de Jan Jacoblaan gingen we heel vroeger melk halen in een
klein winkeltje halverwege de laan, schuin tegenover een vis
winkel. Deze winkel werd eerst door twee broers gerund en
later door een echtpaar, dat ook vis verkocht op de zaterdag-
markt aan de Karei de Grotelaan.
's Morgens vroeg ging ik altijd op de fiets boodschappen
doen, onder andere bij bakkerij Zweep, die zaterdags heerlijke
maanzaadcroissants verkocht en waar we bediend werden
door een damestweeling. Op weer zo'n ochtend, fietsend
langs de Loudelsweg, zag ik de vlammen uit het dak van het
klooster komen. Snel heb ik mijn fototoestel gehaald en onder
geluid van de brandweersirenes, maakte ik de eerste foto's.
Eveneens herinner ik mij de dichter Adriaan Roland Holst,
die altijd door het dorp fietste met zijn wandelstok vastge
klemd aan de voorvork van zijn fiets. Hij zat eerst bij
De Rustende Jager en later in de rechterhoek van het terras
van Het Huis met de Pilaren, meestal in gezelschap van een
jongedame.
Vakantiewerk - mijn grote liefde
Ik heb veel aquarellen gemaakt van Bergen; kunsthandelaar
Hopman kocht er altijd wel een paar die hij mooi ingelijst in
zijn etalage hing. Het huis van Roland Holst aan de Nesdijk
en Het Huis met de Pilaren schilderde ik zelfs tweemaal.
Van de Ruïnekerk heb ik ontelbare tekeningen en aquarellen
gemaakt, evenals van vele landhuizen aan het Van Reenen-
park, de Hertenkamp, de Rondelaan, de Kastanjelaan, het
Nachtegalenlaantje en ook van die prachtige boerderij aan de
Sluislaan.
Van het grote landhuis Wilgenborg van de heer Honig aan de
Voert heb ik ook de achterkant geschilderd vanuit de grote
tuin met het zwembad, waar verschillende kraanvogels liepen.
Op een dag zat ik daar de oprijlaan te schilderen toen eerst
de huishoudster en later nog een tuinman kwam kijken.
Zij hadden dit blijkbaar aan de heer Honig verteld, want later
mocht mijn vrouw verder komen om mijn aquarel te laten
zien. Hij vond hem mooi en wilde ook de achterkant van het
huis geschilderd hebben. Hij was de oprichter en eigenaar
van de bekende soepenfabriek in de Zaanstreek. Een man van
weinig woorden; streng zei hij dan ook:Hier gaan zitten en
vanuit die richting maken'Weg was hij.
Op een gegeven moment ging de heer Honig zwemmen, en
opeens stond hij in zijn natte zwembroek naast mij en kon ik
de aquarel, die bijna klaar was, nog net op tijd behoeden tegen
een waterhoos van zijn kletsnatte lichaam. Aan het eind van
de vakantie troffen we de huishoudster nog eens in het dorp.
Hij wilde er nog een, vertelde ze. Het jaar daarop heb ik er
toen nog een paar gemaakt. Later mochten we ze eens zien.
Hij had er vier aquarellen van mij hangen, mooi ingelijst in
een lange gang.
Met mijn ouders gingen we vroeger wel eens naar het
openluchttheater achter Duinvermaak, dat later in onbruik
geraakte; achter in de theetuin kwamen vaak orkestjes spelen.
Ook stonden er in de theetuin veel speeltoestellen, waar je
als kind van kon genieten. Toen stonden er daar waar nu de
parkeerplaats is, de paarden van de mensen die wat gebruikten
in het theehuis. Het is nu al jaren een pannenkoek- en pizza
restaurant. Het kan verkeren.
Eens zat ik te werken naast het atelier De Vlerken van
Charley Toorop aan de Buerweg toen er een auto stopte. Een
man deed het raampje open en vroeg:Laat eens zien Mijn
vrouw, die mij altijd trouw vergezelde, liet het hem zien.
Eerst zei ik:Hij is nog niet af.' Hij weer:Komt wel goed.'
En meteen daarna:VerkochtHebt u nog meer bij uV En ja,
we namen altijd wel wat mee. De veertig werken die ik hem
liet zien, wilde hij allemaal hebben. We moesten ons dan en
dan melden in het Parkhotel. Om het verhaal kort te maken:
het bleek te gaan om de heer Nuyens. Een enthousiasteling
als het ging om kunst, een zakenman in bloemen, waarover
hij ook met geestdrift vertelde. Maar het ging allemaal niet
door, want zijn zoon vertelde later dat hij zolders vol had
met tekeningen, waterverven en olieverven. Er kon echt niets
HERINNERINGEN VAN EEN VASTE VAKANTIEGANGER
De villa Wilgenborg van de familie Honig aan de Voert. Het Vredeskerkje in Bergen aan Zee.
