m
(D
iZ
CD
De eerste steen van het pand aan de Dorpsstraat gelegd door Jan Scholten jr. in 1934. Naast hem zijn zuster Jos en zijn ouders Jan sr. en Johanna. Op de achtergrond het
Caspar Niehaus-huis (collectie Jan Scholten).
niet neutraal zou kunnen blijven, grimmiger. De mobilisatie
werd afgekondigd en in 1939 kwamen de eerste Nederlandse
troepeneenheden naar Bergen, waar ze in scholen en barakken
gelegerd werden. Les werd er toen noodgedwongen in hotels
en pensions gegeven. Voor het vertier van de soldaten was er
een feesttent opgezet aan de Karei de Grotelaan bij de brand
weerkazerne. Een en ander bracht vertier in het dorp en een
forse toename van de bieromzet.
Maar lang duurde die mobilisatieperiode niet, want op 10
mei 1940 brak de oorlog uit. Het vliegveld kreeg het zwaar te
Twee spuitwatersifons van de firma Scholten. Een enkele klant mopperde wel eens
dat het laatste restje er niet uitkwam (collectie Jan Scholten).
verduren, maar het dorp zelf bleef gespaard.
De Scholten-vrachtwagen werd gevorderd om soldaten naar
de Grebbeberg te vervoeren en is nooit meer teruggekomen.
De firma Scholten mocht zich in de oorlogsjaren behelpen met
de veel kleinere bestelwagen van zoetwarengrossier Winder.'
Wat was van invloed op de omzet van het Nederlands bier
na de Tweede Wereldoorlog?
'Dé slogan van de gezamenlijke brouwerijen van na de oorlog
was "Het bier is weer best". Maar het bier was niet erg best,
want het product was waterig met weinig koolzuur en schuim
als gevolg van het vertrek van de Duitse brouwmeesters, die
na de oorlog hier niet meer gewenst waren. Een andere oor
zaak was de verouderde en versleten productiemiddelen, de
gistreincultuur was bovendien niet geschikt voor de slechte
kwaliteit van de gerst. De gerst kwam voor de oorlog van
Roemeense velden met alle dezelfde teelteigenschappen. Na
de communistische overheersing en het IJzeren Gordijn wa
ren importen niet meer mogelijk en moesten de brouwerijen
zich redden met partijen uit alle windstreken.
Ook het snelstijgende gebruik van limonades in grote
flessen zoals Riedel, Exota, Coca Cola en Seven Up moesten
de brouwerijen met lede ogen aanzien. Door de komst van
vele Duitse toeristen kwam er vraag naar Duits bier zowel op
fust als op kleine fles. Bekende merken waren: Dortmunder,
Hannen-Alt, Schultheiss, en Berliner Weisse.
De Nederlandse brouwerijen konden de verkoop hiervan
door hun agenten niet verbieden wegens een hiaat in het
agentencontract. Dit was een doorn in het oog van Heineken.
