Midgetgolfbaan
'de Merelhof'
MARIJKE KIRPENSTE1N
Onder oude bomen ligt de baan verscholen; vrolijke geluiden van spelende mensen
komen je tegemoet. Een kreet als de bal er in één keer ingaat, een biertje om het
succes te vieren of het verlies te verwerken. Regelmatig wandel ik er langs, altijd met
een nostalgisch gevoel van verlangen. Als kind kwam ik er vaak, met mijn grote vader
die altijd zo graag wilde winnen. Daarna kregen we een ijsje bij Schrama op de hoek en
hadden we weer een heerlijke dag.
Entree midgetgolfbaan aan het Kerkepad -
vóór de telefooncentrale gebouwd werd.
MIDGET-GOLFBAAN
„SE>e <772ere//tof
(Achter de Rulnekerk)
KERKEPAD - BERGEN N H
VR II KAART
Geldig voor 1 «pel
Doorlopend geopend
's Avonds gezellig verlicht
.V- WTr-.w i
Bergens burgemeester Huygens
aan slag op de midgetgolfbaan
Badbode juli 1959.
Nieuwsgierig naar de oorsprong van de baan en het spel
maak ik een afspraak met Willem Kuin, beheerder/eigenaar
van de baan en, mede daardoor, een bekende Bergcnaar.
Willem vertelt dat in 1954 twee mannen, Morkhoven en
Kolhorn genaamd, heel veel midgetgolfbanen langs de
kust van Nederland hebben aangelegd. Het toerisme was in
opkomst en daar werd handig op ingespeeld; met een caravan
trokken ze langs de kustplaatsen om geschikte plekjes te
zoeken. Dit centraal gelegen plekje van Bergen, tussen de
huizen, lag braak en leek geschikt. Eeuwen geleden hadden
hier één of twee boerderijtjes gestaan, wat aan de stand van de
bomen nog te zien is. Daarna werd het terrein waarschijnlijk
voor het storten van vuil gebruikt.
Wat graafwerk van Ondinc Gravemeijer en Willem
zelf, heeft al heel wat vondsten opgeleverd die deze theorie
bevestigen. Botten van dieren, boerengeeltjes, versiering
van een Westfriese klederdracht en talloze scherven van
aardewerk. Ook werden er grote nagels gevonden waar de
rails van Bello mee vast zaten, want een deel van het tracé van
de spoorbaan is bij de midgetgolfbaan getrokken. Dit was ter
compensatie voor het stuk grond van de telefooncentrale die
in 1968 werd gebouwd; volgens Willem een historische fout
van de gemeenteraad om dat lelijke gebouw op die mooie plek
neer te zetten.
De eerste zetbaas heette Ruiter, pottenbakker van beroep,
die in het huidige pand van opticien Pastoor woonde. Toen de
baan na twee jaar goed begon te lopen, werd hij in de verkoop
