M2
Tenniskist werd tennisbaan
Rond 1875 werden er tenniskisten in de handel gebracht met
daarin alle attributen die nodig waren om te tennissen, een
nieuw spel dat uit Engeland was komen overwaaien. In
diezelfde tijd speelde de Nederlandse elite een partijtje tennis
op de grasvelden van hun landgoederen. Welgestelde sporters
zetten hun eigen baan uit op een niet te hobbelig grasveld en
als dit te kaal werd dan schoof men de baan een stukje op.
De Haarlemsche Lawntennis Club had in 1885
waarschijnlijk als eerste in ons land eigen vaste banen. Daarna
volgden er spoedig meer. Op de Internationale
Sporttentoonstelling in 1892 in Scheveningen werd veel
aandacht besteed aan de nieuwe sport: lawntennis. Lawn
betekent grasveld in het Engels. Deze term bleef lang in
gebruik maar in de loop van de jaren vergat men de
historische achtergrond en werd lawntennis: tennis.
Op 5 juni 1899 werd in het Poolsche Koffiehuis te
Amsterdam de Nederlandsche Lawn-Tennis Bond (NLTB)
opgericht door vijftien tennisverenigingen. Deze bond kreeg
in 1939 de titel Koninklijk. Het echtpaar Van Reenen was zeer
vooruitstrevend met het aanleggen van tennisbanen in Bergen
aan Zee anno 1909. In dit artikel wordt beschreven hoe in
Bergen aan Zee de banen tot stand kwamen.
Het parnassiaplantje
Fotoverzameling auteur
Schelpkalkpitten... gravel... hardcourt
Met een telegram, verzonden in juni 1909, om drie uur 's
middags, verzocht Jacob van Reenen de heer Eilers uit
Amsterdam om de volgende ochtend om tien uur in Bergen te
zijn om de offerte voor de aanleg van twee tennisbanen in
Bergen aan Zee te bespreken. Het antwoord kwam ook per
telegram en luidde: 'Ik zal er zijn'. En dat met de
vervoersmogelijkheden van die tijd!
Twee bedrijven mochten een prijsopgave doen: G.J. Eilers
Co., Westeinde 23, Amsterdam, 'specialist in
openluchtspelbenoodigdheden' en Koninklijke
Rotterdamsche Cementsteenfabriek, Nassauhaven,
Rotterdam. Eilers offreerde de aanleg van banen met houten
merklijnen en een bovenlaag van 'Engelsche aarde, waarop
uitgezeefde schelpkalkpitten'; de Rotterdamsche
Cementsteenfabriek offreerde Portlandcement betonbanen,
die volgens deze fabriek verre te verkiezen waren boven klei-
grint-koolas banen. Na overleg met de Nederlandsche Lawn-
Tennis Bond kreeg Eilers Co. in juni 1909 van de heer
Jacob van Reenen, die zich tot in details met alles had
bemoeid, de opdracht om direct met de aanleg te starten.
Het was in dezelfde maand dat de trambaan Bergen -
Bergen aan Zee feestelijk werd geopend.
De start van een ambitieus plan
Het Parnassiapark werd in 1907 ontworpen door de
landschapsarchitect Leonard A. Springer. Het was een
opdracht van Jacob en Marie van Reenen-Völter, die op hun
grondgebied een badplaats wilden stichten op een plek waar
vóór 1906 geen enkel huis stond. Het park ontleent zijn naam
aan het plantje Parnassia, dat vooral op vochtige heide en in
duinpannen groeit en waarvan elke stengel één wit bloempje
draagt.
In 1909 werden als onderdeel van het park aan de
westzijde twee tennisbanen aangelegd. In 1911 werd er een
tennishuisje met kleedkamers en douche bijgebouwd, waar
men voor 25 cent gebruik kon maken van een petroleumstel,
