TINY DERKSEN, DE BERGENSE BALLETLEGENDE
bet. Parkhotel hoef de te betalen, had ik nu genoeg geld om met
mijn leerlingen naar een balletvoorstelling in Amsterdam te gaan.
Vanwege de aanleg van het parkeerterrein moest ik naar de
Van Brederodeschool verhuizen. Hier hoefde ik de eerste tien jaar
geen huur te betalen omdat ik, vanwege opstalrecht huurover
eenkomst voor een bepaalde tijd, vastgelegd bij de notaris), nog
vier jaar de oude locatie had mogen huren.
Omdat er te weinig opslagruimte voor mijn balletkleding
was, heb ik f 25.000 in de verbouwing gestoken. Bij de entree had
de gemeente een stuk laten aanbouwen maar vanwege het platte
dak had ik veel wateroverlast waardoor ik mijn dozen met ballet-
spullen op stenen moest zetten. Na zes jaar werd de school
gesloopt voor woningbouw en belandde ik in de voormalige
Paulusschool. Na drie dagen, tijdens het opknappen van mijn
nieuwe balletschool, werd er ingebroken. Mijn gereedschap was
allemaal gestolen. Ik geef hier nu elf jaar les maar ook deze school
moet misschien wijken voor nieuwbouw; tot 2006 mag ik er in
ieder geval blijven.
Modeshow in het Parkhotel, 1980. Van de opbrengst ging Tlny Derksen met haar
leerlingen naar een balletvoorstelling in Amsterdam.
Selfmade
De choreografie en de keuze van de muziek tijdens haar ballet
voorstellingen wil Tiny allemaal in eigen hand houden. Ze rijdt
zelfs met een cassetterecorder in haar fietstas naar de ballet-
repetities in De Blinkcrd in Schoorl.
De prachtige balletkostuums naait ze allemaal zelf en met
bescheiden middelen weet ze letterlijk en figuurlijk alles te
versieren. Ze koopt bijvoorbeeld een restpartij schoentjes bij
V&D op, om ze vervolgens rood te spuiten. Ze tovert gordijntjes
van een visrestaurant om in pelerines (kort schoudermanteltje).
Van een corselet maakt ze een hoofddeksel en ga zo maar door.
En niet te vergeten haar eigengemaakte appeltaarten waarmee
ze mensen bedankt die haar van dienst zijn geweest; na afloop
van de lessen smullen ook haar leerlingen ervan. 'Ik bak wel eens
tien taarten in een week', lacht Tiny.
Tijdens ons gesprek merkt Tiny op dat ik haar balletschool
nog niet heb gezien. Ze stelt dan ook voor om er samen naar toe
te fietsen. Via een eigen ingang in de Paulusschool komen we in
haar balletstudio met een spiegelwand van de grond tot aan het
plafond. Om het geluid te dempen en de vloer verend te maken
heeft Tiny rubber onder de plankenvloer laten leggen. Een sofa
met gekleurde kussentjes, het gedempte licht van schemerlampjes
en foto's van haar balletvoorstellingen aan de wand, geven het
leslokaal een warme uitstraling. 'Na afloop van de balletlessen
drinken we hier altijd thee met wat lekkers en praten nog wat
navertelt Tiny.
De grootste verrassing is haar bergruimte. De deur kan
amper open, zo vol staat het er. Ik zie honderden dozen, keurig
voorzien van etiketten met inhoud, opgestapeld op de grond en
op planken tegen de muur. 'Moet je eens kijken, hier hangen nog
badpakken uit 1948' roept Tiny enthousiast. Ze laat mij schitte
rende jurken, tutu's, oosterse gewaden en nog veel meer zien.
En allemaal zelf genaaid. Van gordijnen, opgevist uit een ABC
bak van een antiquair aan de Brcelaan, heeft ze Russische pakken
genaaid. Uit een doos met antieke hoedjes haalt ze een prachtig
exemplaar met bloemetjes versierd, laat het hoedje op haar
wijsvinger ronddraaien en zegt: 'Prachtig toch, geërfd van de
oude mevrouw Van Reenen- Jurriaanse die vroeger bij mijn
buren op theevisite kwam. Moet je deze stola's en bontjassen
eens zien, je zou er nu toch niet meer mee over straat durven.
'Hoe haal je nu iets van de bovenste plank, want ik zie
nergens een trapje staan?' 'Als opstapje gebruik ik het souffleurs
hokje dat ik tijdens de sloop van 't Gulden Vlies meegenomen
heb. Kijk, aan de binnenkant van het hokje staan nog de namen
van verschillende verenigingen en toneelgroepen die in 't Gulden
Vlies zijn opgetreden. De leuning van de toneeltrap, inclusief
spijlen, heb ik ook nog van de ondergang kunnen redden.
Te bedenken dat tientallen artiesten zoals Toon Hermans, Coiry
Vonk, Henriètte Davids en Albert van Dalsum deze leuning
hebben aangeraakt', zegt Tiny lyrisch. 'Nu zit alle energie van
deze mensen in mijn school want ik geloof in de geest van de
materie: van een onaardig persoon zou ik nooit iets kunnen
gebruiken.
Om mij heen kijkend, realiseer ik me dat in deze ruimte
meer dan vijftig jaar balletgeschiedcnis is opgeslagen. 'Je kunt wel
een balletmuseum oplichten en rondleidingen geven met al jouw
boeiende verhalenmerk ik op. 'Dat zou ik best willen hoor,
maar weet jij hier een ruimte voor in Bergenzegt Tiny tot slot.
1987. Burgemeester Ritsema
opent de balletschool van
Tlny Derksen in de
Van Brederodeschool.
