Interview met Ondine Gravemeijer Qjndinka had ze eigenlijk moeten heten, maar die naam werd door de ambtenaar van de Burgelijkc Stand verboden, het was tenslotte 1942, en zo werd het Ondine. Dat die eer ste naam beter bij haar zou hebben gepast weten we in ons dorp allemaal. Wie kent niet haar bijzondere verschij ning: de fraai geborduurde Russische klederdracht, het hoofd bedekt met kalpak of bloemenkrans. Ze is gefasci neerd door de geschiedenis; je komt haar tegen op elke rom melmarkt, op zoek naar nog onontdekte oude schatten. Als de Archeologische Werkgroep Bergen een opgra ving mag doen, is ze direct van de partij. Ook in de dui nen is ze vaak te vinden, meestal in gezelschap van haar twee fretjes, haar huisdieren waar ze dol op is. Maar ook daar altijd op zoek naar din gen van vroeger. Ondine MARIJKE KIRPENSTEIJN Ondine op de rommelmarkt in Bergen, mei 1988. daarna uitgebreid over de achtergronden van haar Russische 'tik', zoals ze dat noemt. 'Kijk hier zie je een beeldje van oom Nicolai Aschkarajoejf, de broer van mijn overgrootmoedereen kozak die, te paard natuurlijk, generaal was bij de Russische grensbewaking. Mijn over grootmoeder kwam uit Kazakhstan, uit een vooraan staande familie. Zij is naar Nederland gekomen om te trouwen, in die tijd geen ongebruikelijke stap. Mijn oma ging later nog wel eens op bezoek in Rusland, maar na de Revolutie (1917) kon dat niet meer. Mijn grootou ders hadden veel geld belegd in de Russische spoorwegen, maar die aandelen en obliga ties waren na de omwenteling Gravemeijer, naast een bijzon dere verschijning ook een waardevolle vrouw voor de geschiedenis van Bergen. In haar huis aan de Jan Oldenburglaan kom ik ogen te kort. Aan de muren hangen geweien van herten en ren dieren, grote schilderijen van de natuur rond Bergen, gemaakt door haar grootvader Harm Kamerling!) Onnes (1893-1985), allerlei soorten afbeeldingen van haar favorie te dier de fret, portretten van voorouders, foto's van Bello en van ons koningshuis. De tafeltjes en kastjes staan vol Russische snuisterijen, beeld jes van Napoleon, opgegraven klokbekers en nog veel en veel meer. Het is kersttijd en Ondine is juist bezig de kamer te versieren, een paar prachtige glazen kerstballen trekken direct mijn aandacht. Die komen nog van mijn overgrootmoeder die ze uit Rusland heeft meegenomen zegt Ondine, en vertelt me in Rusland niets meer waard. Kijk hier heb je die waarde loze aandelen nog' en ze laat me de enorm grote met hand tekeningen en Russische let ters volgeschreven lappen papier zien en ik ben onder de indruk. Net als mijn oma voel ik me een kozak en zo leef ik ook. Ik ben gelovig en ga zui nig om met de natuur, want een kozak is geen dief van vader god', zoals ze daar zeg gen. Ik heb ook de lichaams bouw van een kozak: een kort bovenlijf, tamelijk gedrongen gestalte, maar met lange armen en benen. Ik pas niet eens in gewone Hollandse kleren en ik voel me thuis in de Russische dracht. Met die wijde rokken zou ik eigenlijk schrijlings moeten paardrij den' zegt ze lachend, 'maar Een hoekje in de kamer van Ondine Gravemeijer. (Foto Trees Staarink-Bruinsma).

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Bergense kroniek | 2004 | | pagina 22